Τη Δήμητρα που εξαφανίστηκε από τον Απρίλιο την εξαφάνισε πολλές φορές η κοινωνία ως σήμερα.
Κάθε φορά που την κοίταξαν περίεργα επειδή φορούσε γυναικεία ρούχα, κάθε φορά που την χλεύασαν στον δρόμο επειδή ήθελε να είναι κορίτσι, κάθε φορά που η οικογένεια, οι φίλοι, οι γνωστοί, οι άγνωστοι, οι περαστικοί δεν την αποδέχθηκαν, κάθε φορά που την γελοιοποίησαν, κάθε φορά που την έδειξαν, κάθε φορά που δεν χώρεσε στα στερεότυπα μιας ρατσιστικής κοινωνίας, κάθε φορά που κάποιος την πίκρανε, την περιθωριοποίησε, την εγκατέλειψε.
Τη Δήμητρα που δηλώθηκε η εξαφάνιση της την είχαν ήδη εξαφανίσει. Κάθε μα κάθε φορά που κάποιος γέλασε μαζί της. Κάθε μα κάθε φορά που δεν άντεξαν τον τσακισμένο ψυχισμό της. Κάθε μα κάθε φορά που αρνήθηκαν τα τραύματά της. Κάθε μα κάθε φορά που τους είπε πως την λένε Δήμητρα κι εκείνοι την είπαν Δημήτρη.
Η Δήμητρα της Συκαμιάς αγνοείται από τον Απρίλιο. Η Δήμητρα έφυγε από το Δρομοκαϊτειο, που νοσηλευόταν, στις 6 Απριλίου. Η Δήμητρα χρειάστηκε λίγη βοήθεια να διαχειριστεί όσα της έκαναν. Και της έκαναν πληγή. Μπήκαν σπίτι της, της έβαλαν μουσική. Την ανάγκασαν να χορέψει. Όσο εκείνοι γελούσαν. Ανέβασαν το βίντεο στο διαδίκτυο. Κι ύστερα αυτό κυκλοφόρησε. Να το δουν όλοι. Και να γελάσουν όλοι. Με τη Δήμητρα.
Η Δήμητρα μας έκανε τη χάρη. Εξαφανίστηκε. Επειδή δεν αντέχαμε να τη βλέπουμε.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
[Πού είσαι καλή μου, πού γυρίζεις μόνη σου εκεί έξω; Είναι επικίνδυνα για σένα. Είσαι ΛΟΑΤΚΙ και με τραύματα στην ψυχή. Θα σε φάνε τα αρπακτικά, καλή μου, μαραμένη. ]
Η Δήμητρα εξαφανίστηκε από τον Απρίλιο. Κανείς δεν την έψαξε ως χθες. Η Δήμητρα που μόνο αγάπη είχε. Η Δήμητρα που ένιωθε συμπόνια για τους πρόσφυγες που έφταναν στη Λέσβο. Που έλεγε πως οι οι πρόσφυγες δραπετεύουν από κάτι φρικτό. Αφήνουν τα πάντα πίσω τους και μένουν χωρίς τίποτα. Η Δήμητρα που έλεγε πως αυτό είναι κάτι που έχει νιώσει κι η ίδια. Η Δήμητρα που τους περίμενε στη Σκάλα Συκαμιάς. Να φτάσουν.
Γύρνα πίσω σε μας. Θα σου χαρίσουμε ένα μαργαριταρένιο κολιέ να φοράς. Σου πάει τόσο.
(Via: Gianna kouka)
Η ζωή της Δήμητρας
Στα 14 της, η Δήμητρα είχε πει στους γονείς του ότι ήταν κορίτσι. Εκείνοι αντέδρασαν κλείνοντάς την σε ίδρυμα, κι όταν βγήκε της έριχναν κρυφά στο φαγητό ισχυρά φάρμακα. Δραπέτευσε στην Αθήνα όπου έζησε άστεγη για χρόνια, αλλά τελικά είχε γυρίσει στο χωριό του νησιού για να φροντίσει την άρρωστη μητέρα της – για 25 χρόνια.
Στα τέλη του περασμένου Δεκεμβρίου, είχε δεχθεί επιθέσεις και εισβολές από συμμορία ανηλίκων, μέσα στο σπίτι της, στη Σκάλα Συκαμνιάς της Λέσβου.
