Καλοκαίρι για την Ελλάδα σημαίνει ήλιος, θάλασσα, ξεκούραση σε κάποια παραλία. Ταξίδια σε νησιά και παραθαλάσσιες περιοχές. Θερινή ραστώνη, ηρεμία, άδειασμα του μυαλού. Ανοιχτό βιβλίο φθαρμένο από την αλμυρά και την άμμο.
Μυρωδιές από αντιηλιακό, καρπούζι, γέλια από παιδιά που χτίζουν παλάτια στην άμμο. Για κάποιους όμως το καλοκαίρι έχει άλλη σημασία.
Είναι η ευκαιρία να δείξουν τα γυμνασμένα σώματα, να εκθέσουν περισσότερη σάρκα στο φιλοθεάμον κοινό. Αυτό συνήθως γίνεται μέσα από τις ρακέτες στην άμμο ή παίζοντας άλλα παιχνίδια χωρίς ο απώτερος σκοπός να είναι η άθληση. Αλλά το πώς θα επιδείξουν την προσπάθεια του χειμώνα στα γυμναστήρια, στα μάτια κάθε επίδοξου ηδονοβλεψία. Αν στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης μας ενδιαφέρουν τα “μου αρέσει” που θα πάρουμε, στην παραλία το ζητούμενο είναι πόσα περισσότερα μάτια μπορούν να καρφωθούν πάνω μας.
Υπάρχουν αυτοί που γυμνάζονται σε μόνιμη βάση, είναι τρόπος ζωής και το γουστάρουν πραγματικά. Αυτούς τους χαίρομαι και ενίοτε ζηλεύω την αφοσίωση τους στη γυμναστική. Υπάρχουν και οι γνωστοί-άγνωστοι που ο μοναδικός λόγος που γυμνάζονται είναι γιατί ζουν μέσα στις ανασφάλειες. Και αυτές τις ικανοποιούν προκαλώντας ανοιχτά, σε παραλίες και σε ανάλογες φωτογραφίες. Είναι οι ίδιοι που θα κάνουν ανοιχτό bullying σε κάθε λουόμενο.
Σε αυτούς με παραπανίσια κιλά, σε αυτές με κυτταρίτιδα και ραγάδες. Στους νεαρούς και νεαρές που ακόμα δεν έχει διαμορφωθεί ο σωματότυπος τους. Στις μητέρες που μετά τη γέννα το σώμα τους δεν επανήλθε ποτέ. Στους άντρες που για ζήσουν την οικογένεια τους παράτησαν το γυμναστήριο και κάθε άθληση. Στους ανθρώπους που δεν τους ενδιαφέρει να έχουν ένα καλογυμνασμένο σώμα, γιατί αυτοί είναι στην τελική βρε αδερφέ. Δε θα γίνουμε και όλοι ίδιοι, ένα καλούπι!
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Από αυτούς θα ακούσεις τα κοροϊδευτικά σχόλια, τα πνιχτά γελάκια που ενίοτε δε θα είναι και τόσο σιωπηλά. Τα βλέμματα αποδοκιμασμού, το χλευαστικό ύφος, αυτό που τους κάνει να νιώθουν ανώτεροι. Που αν τύχει και τους απαντήσεις πίσω είναι έτοιμοι για καυγά. Να προτάξουν τα γυμνασμένα στήθη τους και να σου πουν: ξέρεις ποιος ή ποια είμαι εγώ; Σαν να σου λένε ευθέως, το βλέπεις αυτό το κορμί πόσο δυνατό είναι και τι ζημιά μπορεί να σου κάνει;
Από πότε γίναμε όλοι μοντέλα;
Οπότε φτάνεις να μην ασχολείσαι, να τους αποφεύγεις, να κάνεις ότι δεν άκουσες. Να τυλίγεσαι με την πετσέτα ή το παρεο με το που βγεις από τη θάλασσα. Μη τυχόν και τους χαλάσεις την εικονική πραγματικότητα. Γίνεσαι εσύ αυτός ή αυτή που θα μαζευτεί, θα κρυφτεί. Γιατί πληγώθηκες ακόμα και αν δεν σε άγγιξαν. Γιατί μπορείς να πληγωθείς και από ένα βλέμμα, από ένα δάχτυλο που σε σημαδεύει. Μπορεί να το νιώσεις ως μαχαιριά. Για αυτό και αναζητάς τις πιο ερημικές παραλίες, για αυτό θα καθίσεις στην τελευταία ξαπλώστρα σε μια οργανωμένη παραλία. Να αφήσεις χώρο να απλωθούν τα μοντέλα!
Αυτά τα μοντέλα δεν θα επιδείξουν το κορμί τους μόνο στην παραλία. Υπάρχει ένας ολόκληρος κόσμος εκεί έξω να δείξουν τη γύμνια τους. Και δως του να φορέσει μικρότερο μαγιό, που να καλύπτει όλο και λιγότερα. Δως του και οι άντρες να κατεβάζουν χαμηλά το μαγιό, να το ζορίζουν από δεξιά και αριστερά. Έφτασε η ώρα, πάρε πόζα και βγάλε καμιά πενηνταριά φωτογραφίες. Τα πόδια κάτω από τον καυτό ήλιο, το στήθος που περήφανα ποζάρει, το ύφος στα χείλια για μια πετυχημένη σέλφι.
Ξέχασα, για το πρόσωπο θα βάλουμε καπέλο, γυαλιά και πιθανόν μακιγιάζ θαλάσσης. Ξέρεις, να καλύψουμε ότι δε χρειάζεται. Να βρούμε το καλύτερο σημείο που θα δείξουμε περισσότερη σάρκα αλλά και το πόσο καλά περνάμε εκεί που είμαστε. Γιατί έχουμε γίνει μοντέλα όλοι και όλες. Τα social media δε φταίνε, είναι αθώα. Το ψώνιο το είχαμε από πριν. Από όταν ποζάραμε στην παράλια πριν καν βγουν τα έξυπνα κινητά. Ας μην κατηγορήσουμε και πάλι τη τεχνολογία.
Το κουτσομπολιό που καταλήγει στον εκφοβισμό.
Υπήρχε από πριν η προσπάθεια να δείξουμε στους άλλους ότι είμαστε ανώτεροι και ανώτερες. Ότι είμαστε πιο ωραίοι/ες, ότι εσύ δεν πιάνεις μια μπροστά μου. Μακάρι να μπορούσα να πω ότι το bullying συμβαίνει μόνο από το ένα φύλο. Δυστυχώς άντρες και γυναίκες, το ίδιο προβληματικοί είμαστε. Ουκ ολίγες φορές έχω ακούσει από γυναίκες να θάβουν στην καυτή άμμο άλλες γυναίκες.
Που πάει αυτή με την κυτταρίτιδα, δες το στήθος της που έχει φτάσει, την κοιλιά της δεν τη βλέπει; Λόγια γυναικών για άλλες γυναίκες, αντί να δείξουν κατανόηση, έστω αναγνώριση πως το γυναικείο σώμα υποφέρει πολλά και μεταμορφώνεται. Αν είναι πατριαρχικό κατάλοιπο ή όχι, δύσκολα να το εντοπίσω. Ακόμα και αν είναι φράσεις που έχουμε ακούσει από βαρύμαγκες να τις λένε, δεν θα έπρεπε ποτέ να ακουστούν και να επαναληφθούν από στόματα γυναικών.
Το κουτσομπολιό, οι κακίες, οι κακεντρέχειες είναι και πάλι προνόμιο και των δυο φύλων. Ναι έχουμε ισότητα στα άσχημα σχόλια, για αυτό δεν μπορούμε να επιτύχουμε και την επιθυμητική ισότητα που τόσο θέλουμε. Φοβούμενοι να αντιδράσουμε και να πούμε στη φίλη ή στο φίλο μας: “σκάσε και άσε τον κόσμο ήσυχο”, συμμετέχουμε και εμείς στο έγκλημα. Είναι πιο εύκολο να είσαι με το κοπάδι, έτσι κανείς δεν θα παρατηρήσει τις δικές σου ατέλειες. Έτσι νομίζεις τουλάχιστον.
Γιατί αν όσοι είναι γύρω σου έχουν να πουν ένα κακό λόγο για όλους τους άλλους, πίστεψε με έχουν ήδη πει και για σένα. Πιθανόν το ίδιο έχεις πράξει και εσύ, συνειδητά ή ασυνείδητα. Πάμε ξανά, τώρα που έχουμε ηλιοβασίλεμα, ας βγάλουμε άλλες 30 σέλφι. Αλλά να δείξουμε και λίγη σάρκα ακόμα, ας γδυθούμε για να πούμε σε όλους πόση ζέστη έχει σήμερα. Λες και δεν το ξέρουμε, εσάς περιμέναμε και το μινιόν μαγιό σας για να καταλάβουμε ότι χτύπησε 40αρι η θερμοκρασία!
Πόσα ρούχα είσαι πρόθυμος να βγάλεις για να είσαι αρεστός;
Είμαι υπερ της ελευθέριας της έκφρασης, σε κάθε της έκφανση, αρκεί να μην προσβάλει τον άλλον. Είμαι επίσης υπερ του γυμνισμού, της απόλαυσης της φυσικής ομορφιάς και του φλερτ στην παραλία. Αγαπώ τις φωτογραφίες, από τα τοπία και το ηλιοβασίλεμα μέχρι μια αναμνηστική φωτογραφία της παρέας μου ή δική μου. Όλα όμως έχουν όρια, έχουν τον κατάλληλο τόπο για να γίνουν και πιθανόν τον κατάλληλο χρόνο. Όλα μπορούν να γίνουν με όμορφο και γλυκό τρόπο, ακόμα και η κριτική.
Έχει διαφορά να πω σε μια φίλη ή σε ένα φίλο πώς να καλύψει μια ατέλεια(αν όντως τους απασχολεί) και είναι διαφορετικό να τους πω: “πως είσαι έτσι μωρή, ρίξε κάτι πάνω σου”! Είναι διαφορετικό να παρατηρήσω κάτι που δεν με ελκύει στην παραλία και να πάρω το βλέμμα μου από εκεί. Είναι άλλο όμως να κολλήσω τα μάτια μου εκεί, σαν την τρελή κουκουβάγια που σε παρατηρεί, γεμάτη σοφία και ανωτερότητα. Μάζεψε λοιπόν το βλέμμα σου, το εγώ σου, την ψεύτικη αυτοπεποίθηση σου, τα κουβαδάκια σου και σε άλλη παραλία.
Εδώ κολυμπούν άνθρωποι. Που μπορεί να έχουν ρυτίδες, ραγάδες, μισό πόδι, ένα μάτι, σημάδια από χειρουργεία και θεραπείες. Που κάτι τους λείπει, που κάτι δεν έχουν, που εσύ δε το ξέρεις και είσαι τυχερός ή τυχερή που δεν έχει χρειαστεί να το μάθεις. Που ήρθαν να απολαύσουν τη θάλασσα και όχι τον υπερφίαλο εαυτό σου. Που δεν έχουν καμία όρεξη να ακούσουν τα κοροϊδευτικά γελάκια σου. Που σου εύχονται να περάσεις καλά με την παρέα σου και να τους αφήσεις ήσυχους.
Τέλος, σκέψου ότι μπορεί να σε λυπούνται κιόλας. Γιατί βλέπουν την αγωνία σου να φανείς. Να επιδείξεις όσα περισσότερα μπορείς γιατί είσαι κενός ή κενή μέσα σου. Ότι είσαι ανάμεσα σε ανθρώπους και είσαι τόσο μόνος/η. Που αναρωτιούνται, πόσα ρούχα είσαι πρόθυμος να βγάλεις για να γίνεις αρεστός/η; Πότε θα αγαπήσεις τον εαυτό σου για αυτό που είσαι και όχι για αυτό που θέλουν να δουν οι άλλοι; Πότε θα μάθεις να ζεις τη δική σου ζωή, χωρίς να παρενοχλείς τις ζωές των άλλων;
Κείμενο: Βογιατζής Ηλίας
πηγή : newsitamea.gr
