Όταν η κόρη της Rina Mae Acosta γεννήθηκε τον περασμένο χειμώνα ήξερε ότι μπορούσε να βασιστεί στη βοήθεια της καλής της νεράιδας. Όχι ακριβώς έτσι.
Λέγοντας καλή νεράιδα εννοούμε τη μαία που επισκέπτεται κάθε νέα μαμά στην Ολλανδία καθημερινά τις πρώτες 8 ημέρες μετά τον τοκετό. Οι μαίες αυτές – εξειδικευμένες στη μαιευτική νοσηλεύτριες, κάτι σαν τη δική μας μαμή – αφιερώνουν περισσότερες από 8 ώρες την ημέρα στο σπίτι κάθε νέας μαμάς κάνοντας οτιδήποτε χρειάζεται, για να τη βοηθήσουν να ξεκουραστεί και να έρθει πιο κοντά με το μωρό της.
Τις βοηθούν στις δουλειές του σπιτιού, ψωνίζουν για το σπίτι, ασχολούνται με τα μεγαλύτερα παιδιά και επίσης πραγματοποιούν υγειονομικούς ελέγχους για να σιγουρευτούν ότι το μωρό μεγαλώνει σε κατάλληλο περιβάλλον.
“Οι Ολλανδοί έχουν μια άλλη φιλοσοφία του τύπου “Φροντίζω τις μαμάδες σαν να ‘ναι κόρες μου για να γίνουν και αυτές με τη σειρά τους καλές μαμάδες“, εξηγεί η Acosta, η οποία έχει δύο μεγαλύτερους γιους ηλικίας 7 και 3 ετών.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
“Κρατούσε το χέρι μου και προσπαθούσε να ενσταλάξει μέσα μου τη φιλοσοφία του “Προέχει η υγεία σου και οι ανάγκες σου για να μπορέσεις να φροντίσεις πιο σωστά τα παιδιά σου“. Η μαία που με ανέλαβε ήταν τόσο ξεχωριστή που γίναμε φίλες και με ανέλαβε και στα τρία μου παιδιά“.
Όλες αυτές οι παροχές έρχονται είτε επιδοτούμενες σε μεγάλο ποσοστό είτε καλύπτονται πλήρως από ένα εξαιρετικό και προχωρημένο σύστημα υγείας, που προσφέρει 4 μήνες αμειβόμενης άδειας μητρότητας σε κάθε νέα μαμά. Σε σύγκριση με τις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής όπου οι λεχώνες περιμένουν 4-6 εβδομάδες για εξετάσεις και το 40% δεν τις κάνει καθόλου σύμφωνα με την Αμερικανική Ακαδημία Μαιευτήρων και Γυναικολόγων, ίσως επειδή στο διάστημα αυτό έχουν επιστρέψει στις εργασίες τους, στην Ολλανδία τα πράγματα είναι τελείως διαφορετικά και πολύ πιο μπροστά.
Η Rina Mae Acosta, η οποία μετακόμισε στην Ολλανδία από τις ΗΠΑ επωφελήθηκε από τις εξαιρετικά αυτές γενναιόδωρες ολλανδικές παροχές για τη μητρότητα.
Μη σας κάνει εντύπωση που η Acosta, η οποία ήρθε στην Ολλανδία από το San Francisco επειδή ο σύζυγός της είναι Ολλανδός, πιστεύει ότι οι Αμερικανίδες μαμάδες πέφτουν αμέσως μόλις γεννήσουν κατευθείαν στα βαθιά. Έτσι είναι, όχι μόνο στην Αμερική αλλά σε πολλές χώρες του αναπτυγμένου κόσμου.
Η Ολλανδία δεν είναι η μόνη χώρα που προσφέρει τις υπηρεσίες αυτές μετά τον τοκετό. Μπορεί οι Αμερικανίδες μαμάδες να μην έχουν δικαίωμα κανονικής άδειας μητρότητας, η Σουηδία όμως χορηγεί στους νέους γονείς άδεια μέχρι 16 μηνών. Η Σουηδική κυβέρνηση επιτρέπει στους μπαμπάδες να πάρουν πάνω από 30 μέρες άδεια μετ’ αποδοχών τον πρώτο χρόνο ώστε να μπορούν να στηρίξουν τις γυναίκες τους. Μία πρόσφατη μελέτη από το Πανεπιστήμιο του Stanford έδειξε ότι οι ιατρικές συνταγές αγχολυτικών μειώθηκαν στις μαμάδες κατά 26% μετά την έναρξη της νέας αυτής πολιτικής το 2012.
Στη Γαλλία οι νέες μαμάδες λαμβάνουν δωρεάν φυσικοθεραπεία για να ενισχύσουν τους μύες της πυέλου (!) ενώ στην Ιαπωνία οι μαμάδες παραμένουν στο μαιευτήριο έως και 10 μέρες για να αναρρώσουν από τον τοκετό. Και το σύστημα όμως της Βρετανίας ευνοεί τις μαμάδες, οι οποίες δεν πληρώνουν τίποτα στο μαιευτήριο αφού όλα είναι καλυμμένα από την ασφάλειά τους.
Οι μαμάδες στις ΗΠΑ δεν τυγχάνουν της ίδιας μεταχείρισης με τις περισσότερες ευρωπαίες μαμάδες αφού επιστρέφουν νωρίτερα απ’ όλες στη δουλειά τους και αντιμετωπίζουν το υψηλότερο ποσοστό μητρικής θνησιμότητας στον αναπτυγμένο κόσμο (κίνδυνος που είναι ακόμα υψηλότερος για τις έγχρωμες μαμάδες). Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι οι πρώτες μήνες της μητρότητας αφήνουν τις γυναίκες αυτές εξαντλημένες και ανήσυχες να αναρωτιούνται γιατί η μητρότητα να είναι τόσο δύσκολη.
Η Lisa Ferland γέννησε το πρώτο της παιδί στην πατρίδα της, στις ΗΠΑ και το δεύτερο στη Σουηδία, την οποία η Unicef πρόσφατα αξιολόγησε ως την καλύτερη χώρα στον αναπτυγμένο κόσμο για να γεννήσεις και να μεγαλώσεις τα παιδιά σου. Όπως είπε και η ίδια “η διαφορά στο σουηδικό σύστημα είναι τεράστια. Είναι σαν να σε τυλίγουν με μία ζεστή κουβέρτα μία κρύα νύχτα του χειμώνα. Υπάρχει κάποιος που φροντίζει για σένα“.
Όταν ο γιος της Calvin γεννήθηκε πριν από 8 χρόνια η Ferland ζούσε στην Ατλάντα της Τζώρτζια και εργαζόταν σε μία μη κερδοσκοπική οργάνωση για την υγεία. Δούλευε σε άδειες, ρεπό και διακοπές για να μπορέσει να κάτσει τρεις μήνες όταν γέννησε το πρώτο της παιδί και κάνοντας μεγάλες διαπραγματεύσεις για να πετύχει μειωμένο ωράριο μετά τον τοκετό, κάτι που δεν κατάφερε.
“Ένιωσα πολύ τυχερή που μπόρεσα να κάτσω έστω και αυτό το λίγο. Όταν επέστρεψα στη δουλειά εργάστηκα full time και είχα μονίμως το άγχος του μωρού. Ένιωθα εξαντλημένη“. Όταν στο σύζυγό της που είναι σύμβουλος τηλεπικοινωνιών προτάθηκε μία θέση εργασίας στη Σουηδία το είδε σαν μία μεγάλη ευκαιρία για μία διαφορετική οικογενειακή ζωή.
Το πρώτο πράγμα που παρατήρησε όταν γέννησε την κόρη της Lucy που σήμερα είναι 5 ετών ήταν η χαλαρή προσέγγιση της μαίας της (στη Σουηδία οι μαίες παίζουν πολύ σημαντικό ρόλο και αναλαμβάνουν μία μαμά από την αρχή της εγκυμοσύνης της μέχρι το τέλος με τους γιατρούς να βοηθούν μόνο σε πιο περίπλοκες εγκυμοσύνες). Στη Σουηδία τίποτα δεν είναι υπερβολικό ή ελάχιστο. Προσφέρουν όσα ακριβώς πρέπει να προσφέρουν, ούτε παραπάνω ούτε παρακάτω. Το κάνουν να φαίνεται τόσο εύκολο, τόσο χαλαρό“.
Όταν γέννησε το δεύτερο παιδί της ο σύζυγός της έλαβε γονική άδεια 8 μηνών. Μετά από έναν απροσδόκητο τοκετό στο σπίτι αυτή και ο σύζυγός της μεταφέρθηκαν σε έναν ειδικό χώρο, όπου οι νέες μητέρες με φυσιολογικό τοκετό μένουν συνήθως τρεις μέρες για να ανακάμψουν σε ένα ιδιωτικό δωμάτιο με ξενοδοχειακές παροχές. Εκεί η μαία τις βοηθάει στο θηλασμό και ενισχύουν την ανάπτυξη του δεσμού ανάμεσα σε μαμά και μωρό. Οι μπαμπάδες πληρώνουν ένα μικρό ποσό για να μείνουν και εκείνοι εκεί αν θέλουν.
«Ήταν τόσο ωραία, τόσο οικεία. Καμία σχέση με τα νοσοκομεία και τα μαιευτήρια όπου όλα είναι τόσο αποστειρωμένα. Μόλις ξάπλωσα στο κρεβάτι έχοντας αγκαλιά το μωρό μου ήταν η τέλεια στιγμή για να του αφιερωθώ απόλυτα και να δεθώ μαζί του».
Μόλις το τριήμερο τελειώσει οι νέες μαμάδες παραδίδονται στη φροντίδα των κοινοτικών νοσηλευτριών, οι οποίες παρακολουθούν την εξέλιξη τόσο του νεογέννητου όσο και του γονέα τις κρίσιμες πρώτες μέρες.
«Χτίζεις μία ιδιαίτερη σχέση με τη νοσηλεύτρια που σε έχει αναλάβει γιατί στην αρχή τουλάχιστον βλέπεστε σχεδόν καθημερινά», είπε η Jill Leckie, η οποία ήταν επτά μηνών έγκυος όταν μετακόμισε στη Στοκχόλμη από την Αγγλία και προσπαθούσε ακόμα να προσαρμοστεί όταν γεννήθηκε η κόρη της, Stella.
“Χωρίς τη βοήθεια της νοσηλεύτριας που με ανέλαβε δεν θα τα είχα καταφέρει. Μεταγεννητικά είχα πολύ έντονη ανησυχία και άγχος και εκείνη με βοήθησε να τα ξεπεράσω“.
Υποστηρίζει ότι δεν είναι μόνο οι σουηδικές μεταγεννητικές υπηρεσίες που ενισχύουν την ψυχική υγεία των μαμάδων αλλά η απρόσκοπτη αλληλεπίδραση ενός κράτους πρόνοιας υγειονομικής περίθαλψης και εργασιακής κουλτούρας, στην οποία οι μητέρες δεν χρειάζεται να αισθάνονται ενοχές που χρησιμοποιούν την άδειά τους για να είναι κοντά στα μωρά τους.
“Αν η δασκάλα σε πάρει τηλέφωνο και σου πει «έλα να πάρεις το παιδί γιατί έχει 40 πυρετό» παρατάς τα πάντα και φεύγεις και το αφεντικό σου ούτε παράπονα κάνει ούτε σου λέει κάτι. Ίσα-ίσα που από μόνος του θα σου πει “Σήκω και φύγε, πήγαινε στο παιδί“, εξηγεί η Leckie, η οποία διαχειρίζεται τον ιστότοπο littlebearabroad.com μέσα από τον οποίο βοηθάει οικογένειες που έχουν μετακομίσει από την Αγγλία στη Σουηδία να προσαρμοστούν και να βρουν τις πληροφορίες που χρειάζονται.
“Αυτό που τόσο σε δυσκολεύει ή βρίσκεις περίπλοκο σε μία άλλη χώρα εδώ θεωρείται αυτονόητο. Όταν έχεις οικογένεια αυτό είναι απολύτως σεβαστό και όλοι με τον τρόπο τους σε βοηθούν να βρίσκεσαι κοντά της χωρίς να χρειάζεται να δουλεύεις όλη μέρα“.
Οι μαμάδες στη Σουηδία ζουν σε μία ισότιμη κουλτούρα που απαιτεί από τους μπαμπάδες να βοηθούν τις μαμάδες κουβαλώντας το ίδιο βάρος. Ο σύζυγός της Ferland πήρε 8 μήνες γονική άδεια για να βοηθήσει τη γυναίκα του με τα παιδιά. “Η οκτάμηνη άδεια που πήρε ο άντρας μου ήταν ο, τι καλύτερο μπορούσε να μας παρέχει το κράτος γιατί με αυτό τον τρόπο βοήθησε πολύ και το γάμο μας αφού μας έκανε καλό η αντιστροφή ρόλων“.
Το σουηδικό κράτος βοηθάει επίσης τις οικογένειες καλύπτοντας το 90% του κόστους των βρεφονηπιακών σταθμών. “Αυτό μου επέτρεψε να εργάζομαι ως ελεύθερη επαγγελματίας και να είμαι και επιχειρηματίας, να παίρνω ρίσκα, να εργάζομαι χωρίς να ανησυχώ και να μπορώ να συγκεντρώνομαι στη δουλειά μου“, είπε η Ferland, η οποία διαχειρίζεται τη δική της επιχείρηση ως αυτοδίδακτη σύμβουλος συγγραφέων.
Πηγή: huffpost.com Το διαβάσαμε : singleparent.gr
