Άτιμο πράγμα ο χρόνος. Δε σε αφήνει να ξεφύγεις, δε σου επιτρέπει να πάρεις ανάσα. Τον νιώθουμε κάποιες φορές καταπιεστικό και άλλες επαναστάτη. Άλλες φορές μας φαίνεται λίγος και βιαστικός. Ενώ άλλες φορές βαρετός και ατέλειωτος. Φυσικά για όλα αυτά δεν φταίει ο χρόνος αλλά η ζωή και οι επιλογές μας. Ο τρόπος που τον χειριζόμαστε και ο τρόπος που τον εκμεταλλευόμαστε.
Ένα αιώνιο ερώτημα του ανθρώπου είναι τι θα γίνονταν αν μπορούσε να πάει πίσω στο χρόνο. Το άλλο σύνηθες ερώτημα είναι τι θα έκανε αν μπορούσε να πάει στο μέλλον. Σήμερα θα ασχοληθούμε με το πρώτο ερώτημα. Ταξίδι προς τα πίσω και βουτιά στη δίνη του χρόνου.
Θα έκανες άλλες επιλογές;
Ας πούμε θεωρητικά ότι κατάφερες να βρεις το κλειδί για να ταξιδέψεις στο χρόνο και να πας πίσω στο παρελθόν. Αρχικά, γιατί ήθελες να πας πίσω; Τι σε οδήγησε να θέλεις να πας, τι να κάνεις στο παρελθόν; Θέλεις να διορθώσεις λάθη του παρελθόντος, να αλλάξεις επιλογές που έκανες και τώρα μετάνιωσες; Είναι η ζωή σου τόσο άσχημη που θα ρίσκαρες ένα ταξίδι στο χρόνο;
Γιατί είναι ρίσκο, να γυρίσεις και να αλλάξεις έστω και μια μικρή λεπτομέρεια. Αυτή η λεπτομέρεια θα μπορούσε να ξεκινήσει το φαινόμενο της πεταλούδας. Για όσους δε το γνωρίζουν, το φαινόμενο της πεταλούδας είναι μια ποιητική μεταφορά, στη θεωρία του χάους για το φαινόμενο της ευαίσθητης εξάρτησης ενός συστήματος από τις αρχικές συνθήκες.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Σύμφωνα με μια από τις διατυπώσεις, λέγεται ότι “αν μια πεταλούδα κινήσει τα φτερά της στον Αμαζόνιο, μπορεί να φέρει βροχή στην Κίνα”. Διαφορετικές παραλλαγές εκφράζουν ουσιαστικά την ίδια ιδέα: μια απειροελάχιστη μεταβολή στη ροή των γεγονότων οδηγεί, μετά από την πάροδο αρκετού χρόνου, σε μια εξέλιξη της ιστορίας του συστήματος δραματικά διαφορετική από εκείνη που θα λάμβανε χώρα, αν δεν είχε συμβεί η μεταβολή.
Και μετα την πεταλούδα;
Μπορεί το φαινόμενο της πεταλούδας να είναι μια υπερβολή από μόνο του. Όμως το νόημα είναι πως και η παραμικρή αλλαγή θα έχει τεράστιες συνέπειες. Θα πας πίσω στο χρόνο για να σώσεις κάποιον που αγαπάς και χάθηκε από τη ζωή; Θα προσπαθήσεις να αλλάξεις τη ροή μια ιστορίας που είσαι κομμάτι αυτής; Να ανατρέψεις ένα ιστορικό γεγονός; Αρκετοί συνήθως απαντούν σε αυτή την ερώτηση πως θα πήγαιναν να δολοφονήσουν τον Χίτλερ. Έτσι θα είχαμε γλιτώσει από έναν πόλεμο και θα είχαν σωθεί εκατομμύρια άνθρωποι.
Αντίστοιχα όμως δεν μπορούμε να ξέρουμε τις συνέπειες. Το ταξίδι πίσω στο χρόνο και η αφαίρεση μιας ζωής προκαλεί από μονή της ένα παράδοξο στο χρόνο. Χωρίς τον Χίτλερ, μπορεί κάποιοι από τους παππούδες και τις γιαγιάδες μας να είχαν πάρει άλλο, χωριστό δρόμο. Να σταματούσαμε επιτόπου να υπάρχουμε. Και εκεί είναι το τέλος για εμάς. Αφήστε που δεν ξέρουμε ποιος θα έπαιρνε τη θέση του αργότερα, καλύτερος ή χειρότερος. Για να μην παρεξηγηθεί το νόημα του άρθρου, να διευκρινίσω πως θεωρώ τον Χίτλερ από τις χείριστες προσωπικότητες που πάτησαν το πόδι τους επι γης.
Θέλει προσοχή λοιπόν το τι θα κάνουμε αφότου γυρίσουμε πίσω το χρόνο. Γιατί αυτομάτως δε σημαίνει πως όλα θα φτιάξουν. Μπορεί κάλλιστα να δημιουργήσουμε ένα νέο και μεγαλύτερο πρόβλημα. Για παράδειγμα όσο προσπαθούμε να αποφύγουμε ένα καυγά με τη μητέρα μας, ίσως τελικά να τα κάνουμε χειρότερα. Να οδηγήσουμε κάποιον σε κίνδυνο, να πάρει άλλες αποφάσεις, οι οποίες θα αλλάξουν εντελώς την ιστορία όπως τη ξέρουμε.
Ένα ταξίδι στο χρόνο δεν είναι πανάκεια.
Συνήθως ο άνθρωπος θέλει να γυρίσει πίσω στο χρόνο για να ξαναζήσει κάτι που είχε ζήσει. Αυτό είναι μια γλυκιά νοσταλγία που όσο μεγαλώνουμε τόσο μεγαλώνει μαζί μας. Όταν θέλει να γυρίσει κάποιος να διορθώσει τα λάθη του, τότε μπαίνει σε μια παγίδα. Σε αυτήν που δεν του επιτρέπει να διορθώσει ότι μπορεί στο τώρα. Ζητώντας συγνώμη, μιλώντας ανοιχτά, εκθέτοντας τον εαυτό του χωρίς εγωισμό απέναντι στο άτομο που πλήγωσε. Το ξέρουμε όλοι πως όταν βγουν λόγια από το στόμα μας δεν ξαναμπαίνουν. Είναι σαν να προσπαθείς να ξαναβάλεις την οδοντόπαστα μέσα στο σωληνάριο. Άρα ας προσέχουμε τι λέμε.
Θέλεις να αλλάξεις την αρρώστια σου, ένα ατύχημα, ένα δυστύχημα, μια αναπηρία, κάτι που στοίχισε τη ζωή σε άλλους; Ξέρεις όμως τις συνέπειες αν τελικά το καταφέρεις; Τι θα γίνει διαφορετικό που ίσως έχει πιο δραματικές συνέπειες; Μήπως δεν έχεις μάθει να αποδέχεσαι την πραγματικότητα, αυτό που λέγεται ζωή; Που έχει χαρά και δράμα, πόνο και χαμόγελο, κλάμα και ευτυχία. Μήπως να προσπαθείς να ζεις περισσότερο τη στιγμή, ότι σου συμβαίνει στο τώρα, το πως έγιναν τα πράγματα; Ναι, αν είχες κερδίσει το Λόττο θα βοηθούσες πολλούς. Ίσως και κανέναν, να γινόσουν ένας τσιγκούναρος που δε χαρίζει ούτε ευρώ χωρίς αντάλλαγμα.
Μιλάω εκ του ασφαλούς και γράφω αυτές τις γραμμές με θετικό μήνυμα γιατί η ζωή μου είναι υπέροχη; Ούτε καν! Είναι απλά από φιλοσοφία της ζωής, χωρίς να είμαι φιλόσοφος. Όταν όμως δεν μπορώ να αλλάξω ένα γεγονός, γιατί να στεναχωριέμαι πάνω από το χυμένο γάλα; Αν υπάρχει κάτι που μπορώ να αλλάξω, ευχαρίστως να βγω μπροστά και να το πράξω. Για αυτό συχνά σας λέω ζήστε το τώρα. Όλοι είμαστε εν δυνάμει ανάπηροι, το επαναλαμβάνω για χρόνια. Όχι από φόβο, αλλά από εκτίμηση στα όσα έχουμε. Και αν αύριο έρθει η ανατροπή, να μάθω να ζω με αυτήν. Όχι να αναζητώ μάταια ταξίδια στο χρόνο. Το πρόβλημα μας δεν είναι πίσω, αλλά μπροστά μας, αρκεί να βρούμε το θάρρος να το αντιμετωπίσουμε.
Σύνταξη, επιμέλεια κειμένου: Βογιατζής Ηλίας
Email επικοινωνίας: iliasvogiatzis@gmail.com
Πηγή: χρησιμοποιήθηκε κομμάτι για την επεξήγηση του φαινομένου της πεταλουδας απο το Wikipedia
ΠΗΓΗ: www.newsitamea.gr
