Από τότε που χώρισα είχα πάντα το άγχος, μην τυχόν συμβουλεύσω κάποιον φίλο ή φίλη που θα έρθει να ζητήσει την γνώμη του, να χωρίσει.
Κατέληγα λοιπόν πάντα να συμβουλεύω τους άλλους να παλεύουν για τον γάμο τους, ακόμα και αν μέσα μου πίστευα ότι η υπόθεση ήταν χαμένη από χέρι εξαρχής. Γιατί το έκανα αυτό; Γιατί αν ήμουν παντρεμένη και συμβούλευα την άλλη να χωρίσει, δεν θα άνοιγε μύτη. Ενώ τώρα που είμαι χωρισμένη, υποτίθεται κρίνω εξ ιδίων και δεν μπορώ να είμαι αντικειμενική. Γιατί κακά τα ψέματα, για αρκετούς, η χωρισμένη, είναι πάντα αυτή που βάζει λόγια στις παντρεμένες, που τις «ξεσηκώνει» και τις κάνει να βλέπουν στον γάμο τους στραβά εκεί που (δήθεν) δεν υπάρχουν. Ή καλύτερα, να τις ξεστραβώνει αλλά μην τα λέτε αυτά γιατί πάνω απ’ όλα σημασία έχει να μην χαλάει ο γάμος κι ας ζέχνει από μέσα, οκ;
Από την Κυριακή Χαριτάκη
Για το Singleparent.gr
Πριν λίγο καιρό, πήγα σε μια φιλική συγκέντρωση. Όπως μιλάγαμε με μια φίλη, μπροστά ο άντρας της εν τω μεταξύ, μου έλεγε ότι ο ίδιος δουλεύει πολλές ώρες και εκείνη δεν προλαβαίνει να βγει. Της απαντώ ότι κάποιο βράδυ που εκείνος θα έχει ρεπό, ας κανονίσει αν θέλει να του αφήσει το παιδί και να βγούμε. Μόλις το ακούει ο ίδιος, γυρίζει και μεταξύ σοβαρού και αστείου, πετάγεται και απαντά «Μην μου την ξεσηκώνεις επειδή χώρισες γιατί θα πέσουν μπάτσες, εντάξει;». Αν και κάτι τέτοιο ειπώθηκε για «πλάκα» η φίλη μου ένιωσε αμήχανα και προσπάθησε να το μπαλώσει. Εγώ ατάραχη, γιατί από τέτοιους τρόμπες έχει βάζει το πετσί μου, του ευχήθηκα κι εγώ μεταξύ σοβαρού και αστείου περαστικά του και πήγα σε άλλο πηγαδάκι. Όμως, μόνο εγώ βλέπω ότι ο γάμος αυτός, νοσεί;
Ας το σπάσουμε σε δεκάρικα: Για τον συγκεκριμένο «άνθρωπο» η χωρισμένη είναι η ξεσηκώστρα, αυτή που θα παρασύρει τη γλυκιά και αθώα γυναικούλα του και η έξοδος με φίλη είναι η μοναδική ευκαιρία της γυναίκας του να ξενογαμηθεί γιατί αν θέλει οποιαδήποτε άλλη ώρα ας πούμε, δεν μπορεί. Και φυσικά εννοείται πως αν τον παρακούσουμε και εγώ και αυτή, θα μας ρίξει και μερικές γρήγορες. Παρακαλείται, αυτός που άνοιξε την πόρτα στο 1950, να την κλείσει γιατί μπάζει…
Αν αύριο λοιπόν έρθει αυτή η κοπέλα και ζητήσει τη συμβουλή μου για το αν πρέπει να χωρίσει ή όχι, πείτε μου εγώ τί πρέπει να πω; Να της πω μείνε για να μην θεωρήσει ότι δεν είμαι αντικειμενική επειδή είμαι χωρισμένη; Να της πω φύγε και να βγω κακιά; Έρχεται πολύς κόσμος και άντρες ακόμα, και μου λένε τα παράπονά τους όχι για ψιλοπράγματα του τύπου ποιος θα βγάλει τα σκουπίδια, αλλά για πράγματα χοντρά. Για λεκτική βία, για έλλειψη σεβασμού, για οικονομική εκμετάλλευση, για γονείς και σόγια που ανακατεύονται, για ανύπαρκτο ή κακό σεξ, για χίλιες δυο σοβαρές αιτίες χωρισμού.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Κι έχεις και στον αντίποδα, τον κάθε μαλάκα που σου λέει «διαλύετε τα σπίτια σας για μια καύλα» ή την άλλη μέγιστη παπαριά «εμείς στην εποχή μας ότι χαλούσε το φτιάχναμε» λες και δεν μιλάμε για ανθρώπους αλλά για πολυμίξερ. Πώς ακριβώς μπορείς να «φτιάξεις» μια κατάσταση που σε πηδάει ψυχολογικά; Πώς ακριβώς μπορείς να πείσεις τη γυναίκα ή τον άντρα σου, να σου κάτσει και να σου κάτσει και όμορφα, όχι καταναγκαστικά; Πώς μπορείς να μην διαλύσεις ένα σπίτι που είναι ήδη διαλυμένο όταν μέσα σε αυτό οι άνθρωποι κάνουν ο καθένας ό,τι τους καυλώσει ζώντας ουσιαστικά ξεχωριστές ζωές; Ποιος από αυτούς τους «οικογενειάρχες» (ίου) παίρνει την ευθύνη για τους τόνους ψυχοφάρμακα στα οποία καταλήγουν οι άνθρωποι στα 45 και στα 55 τους, ακριβώς επειδή κάποτε δεν «χάλασαν» τέτοιες αρρωστημένες καταστάσεις, για να μην το έχουν βάρος στη συνείδησή τους ότι το έκαναν για την καύλα τους; Απαντήστε μου όμως και για ποια καύλα ακριβώς, αξίζει να θυσιάσεις όλη σου τη ζωή, δίπλα σε κάποιον που σε κάνει δυστυχισμένο/η…
Παρ’ όλα τα παραπάνω, εγώ σχεδόν πάντα προτείνω τον σύμβουλο γάμου. Δεν λέω μην χωρίσεις, δεν λέω όμως και χώρισε. Προτείνω πάντα τον ειδικό γιατί νομίζω πως είναι και ο μόνος που μπορεί να σου ανοίξει τα μάτια με τη βούλα του αντικειμενικού, καθώς δεν έχει κανένα λόγο να σου πει ψέματα ή να υπερβάλλει. Εγώ χώρισα και είμαι καλά αλλά δεν σημαίνει πως όποιος χωρίζει, μπορεί να είναι εξίσου καλά ούτε το διαζύγιο είναι πάντα λύση.
Υπάρχουν γάμοι που έχουν ελπίδες να σωθούν.
Υπάρχουν όμως και άνθρωποι που έχουν ελπίδες να σωθούν από έναν κακό γάμο.
Και το διαζύγιο καμιά φορά, όσο και αν δεν βολεύει τους «παλαιάς κοπής», σώζει ζωές.
Μέσα σε αυτές, και των παιδιών μας.
Πηγή; singleparent.gr
