Όσο κοιτάς πίσω, χάνεις το παρόν
Φοβάσαι τα ρίσκα κι έχεις δίκιο. Φοβάσαι ν’ αφήσεις το σίγουρο, ακόμα κι αν είναι μέτριο. Βάλε στο γλυκό και μερικά παθήματα του παρελθόντος, εκείνα στα οποία η σίγουρη επιτυχία κατακερματίζεται κι η ευτυχία πέφτει με τα μούτρα πάνω σε κοτρώνες –ούσες καμιά φορά ακόμη και θύματα της ίδιας μας της αλαζονείας– και δεν κουνιέσαι ρούπι.
Αν από την άλλη ρισκάρεις, επιπόλαιο θα σε πουν. Άτομο παρορμητικό κι ανώριμο. Άνθρωπο που ακούει μόνο τα ένστικτά του και φτερό στον άνεμο. Μυαλό δε θα βάλεις και δε θα σοβαρευτείς ποτέ. Εξ’ αιτίας αυτής της –ας την πούμε– ροπής στην αλλαγή, υπάρχουν πολλοί που δυσκολεύονται ακόμη και να σ’εμπιστευτούν.
Ό,τι κι αν κάνεις, όπως κι αν είσαι, ποτέ δε θα μπορείς να ξέρεις εκ των προτέρων τις συνέπειες των πράξεών σου και την τροπή που θα πάρει η ζωή μετά από κάθε επιλογή. Δεν είναι κάρμα, ούτε μια συλλογή από μανιέρες. Είναι απλή δράση – αντίδραση.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Καμιά σημασία δεν έχει αν θα ενστερνιστείς τη νοοτροπία του παράτολμου ή αν θα δρας μόνο εκ του ασφαλούς. Κανένα αποτέλεσμα δε σου εγγυάται και δε θα σε σώσει και ποτέ. Ως προσωπικότητες, έχουμε μια σειρά από ανάγκες και επιθυμίες. Αν δεν είναι ακραίες και δε θέτουν σε κίνδυνο τη ζωή και την αξιοπρέπεια των συνανθρώπων μας, δεν έχει σημασία αν είναι πολιτικά ορθές, αποδεκτές, τραβηγμένες ή αν συνάδουν με την πλειοψηφία των απόψεων στον περίγυρό μας.
Αν σε όλο αυτό προστεθεί και το κακό μας το συνήθειο να γκρινιάζουμε για την έκβαση μιας κατάστασης, είναι τότε που καθόμαστε στ’ αυγά μας και δεν κάνουμε τίποτα. Χίλιες φορές καλύτερα να ‘χεις την ησυχία σου, παρά να υποστείς συνέπειες που εξ’ αρχής φοβάσαι, έτσι δεν είναι; Ιδίως όταν η ευθύνη βαραίνει εσένα και μόνο.
Οι αποφάσεις δεν είναι πάντα άσπρο ή μαύρο. Σαφώς και είναι μια δυαδική κατάσταση, που έχεις να διαλέξεις μεταξύ δυο επιλογών, αλλά δε σημαίνει πως αν διαλέξεις τη μία, αυτή τη στάση θα πρέπει να τηρείς εφ’ όρου ζωής. Δεν είσαι άλλωστε πρωτάρης. Έχεις μια άλφα εμπειρία, η οποία μπορεί να σε καθοδηγήσει στο τι θα διαλέξεις εν τέλει. Αρκεί να την οδηγήσεις και να μην την αφήσεις να λειτουργήσει ως τροχοπέδη στις επιθυμίες σου.
Αν μάλιστα καταφέρεις και αναλάβεις την ευθύνη των πράξεών σου, υπολογίσεις συνέπειες κι αντίμετρα, θα αποκτάς ολοένα και περισσότερη εμπιστοσύνη στον τρόπο που παίρνεις αποφάσεις.
Είναι κρίμα να διώχνουμε τις ευκαιρίες προς την ευτυχία εξ’ αιτίας της οποιασδήποτε ανασφάλειας. Στο τέλος εμείς μένουμε ανικανοποίητοι κι αναρωτιόμαστε «τι θα γινόταν αν».Κι είναι ακόμα πιο άδικο να κοιτάς πίσω, αλλά και μπροστά στο χρόνο και να λυπάσαι για το αύριο που άφησες.
