Έχεις αναρωτηθεί ποτέ πώς θα ήταν να μην βλέπεις;

Να είχες αυτήν την ιδιαιτερότητα που πολλοί άνθρωποι έχουν; Η έκθεση του τυφλού αγοριού που θα σε κάνει να ΜΗΝ ΠΑΡΚΑΡΕΙΣ ξανά το αυτοκίνητό σου πάνω στο πεζοδρόμιο.

Η έκθεση του τυφλού αγοριού πρέπει να μας ξυπνήσει. Όλους. Γιατί δυστυχώς, στην καθημερινότητά μας ξεχνάμε ότι υπάρχουν άνθρωποι γύρω μας με ιδιαιτερότητες και επιλέγουμε να τους δυσκολεύουμε τη ζωή, αντί να κάνουμε το αντίθετο. Όχι, δεν το κάνουμε από αμέλεια ή αφηρημάδα. Γιατί όταν επιλέγεις φίλε μου να παρκάρεις το αυτοκίνητό σου πάνω στο πεζοδρόμιο (αφού δεν βρήκε πουθενά αλλού να το αφήσεις τι πειράζει μωρέ), γνωρίζεις πολύ καλά ότι κάποιος θα δυσκολευτεί. Αλλά δεν σε νοιάζει, αφού το πάρκαρες.

Και αυτό είναι μόνο ένα παράδειγμα. Η ευθύνη είναι ατομική και συλλογική. Και πότε γίναμε έτσι σαν κοινωνία; Να μη μας νοιάζει ο συνάνθρωπος αλλά να βολέψουμε πρώτα τον εαυτό μας; Να «κράζουμε» τους άλλους, αλλά να μην βλέπουμε λίγο τον εαυτό μας;

Αλλά όπως αναφέραμε, η ευθύνη είναι συλλογική. Όπως μας λέει και ο  Θανάσης στην έκθεσή του θα ήθελε να αλλάξουν μερικά πράγματα στην πόλη, γιατί κυκλοφορεί με λευκό μπαστουνάκι και πολλά πράγματα τον δυσκολεύουν. Όπως τα αυτοκίνητα στο πεζοδρόμιο, οι καρέκλες στη μέση της πλατείας. Δεν τον αφήνουν να απολαύσει τη βόλτα του, όπως όλοι εμείς οι «φυσιολογικοί». Τελικά, ποιος είναι φυσιολογικός και ποιος όχι; Αυτό είναι μια άλλη κουβέντα…

Διάβασε την έκθεση του τυφλού αγοριού και μη μείνεις μόνο σε αυτήν. Προχώρα σε πράξεις. Καθημερινά. Γιατί υπάρχουν πολλοί σαν τον Θανάση γύρω μας κι εσύ τους αγνοείς.

πηγή : ipop.gr