«Όταν φανταζόμουν τον γάμο μου, είχα στο μυαλό μου έναν προορισμό όπου όλοι θα ανυπομονούσαν να πάνε με τους συνοδούς τους
– κάτι ευρωπαϊκό και σικ, σε μια εκκλησία γοτθικού ρυθμού με φωτογραφίες στην ύπαιθρο σε πλακόστρωτους δρόμους. Επίσης, ήθελα περίπου 200 καλεσμένους. Στο Παρίσι ή την Ιρλανδία.
Ένα μέρος όπου εγώ και ο αρραβωνιαστικός μου θα μπορούσαμε να προχωρήσουμε προς το ηλιοβασίλεμα και να χαθούμε για μερικές εβδομάδες. Για πολλούς λόγους (όπως η πραγματικότητα), καταλήξαμε να οργανώσουμε κάτι στις ΗΠΑ, αλλά η φινέτσα παρέμεινε. Θα παντρευτούμε το Σάββατο στην Νέα Υόρκη, σε μια εντυπωσιακή εκκλησία και η δεξίωση θα γίνει σε ένα από τα καλύτερα εστιατόρια του κόσμου.
Θα έχουμε την μουσική υπόκρουση ενός τζαζ κουαρτέτου. Το φαγητό και η σαμπάνια θα είναι γαλλικά. Θα είναι όλα πολύ κομψά και μοντέρνα. Ένα πράγμα που δεν θα υπάρχει σίγουρα στον γάμο μου; Παιδιά.
Δεν θέλω να πω ότι δεν μου αρέσουν. Υπάρχουν 7 παιδιά στην οικογένεια μου και ο άντρας μου έχει περίπου 35 στο σόι του. Σχεδόν οι μισοί φίλοι μας έχουν ένα ή περισσότερα παιδιά ηλικίας τριών και κάτω. Όσο κι αν μας αρέσουν, το ξέραμε από την στιγμή που αρραβωνιαστήκαμε ότι δεν θα είναι καλεσμένα στο γάμο.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Οι περισσότεροι φίλοι επιτρέπουν τα παιδιά στους γάμους τους. Αλλά δεν θα κάνουμε έναν γάμο σαν όλους τους άλλους. Πέρα από τις προμήθειες, έχω παρατηρήσει ότι στους γάμους με παιδιά με παιδιά οι γονείς δεν μπορούν να χαλαρώσουν και τραβάνε όλη την προσοχή από την νύφη και τον γαμπρό.
Μπορεί ακόμη και να χαλάσουν μια μοναδική στιγμή. Πείτε με εγωίστρια, αλλά στον γάμο μου θέλω εγώ να είμαι το επίκεντρο της προσοχής. Καθώς εγώ και οι φίλοι μου μεγαλώνουμε, οι γάμοι είναι οι μόνες ίσως στιγμές που βλέπουμε όλη την παρέα μαζεμένη. Αν έρθει η φίλη μου από το κολέγιο χωρίς το μωρό της, αυτό σημαίνει ότι πραγματικά θα περάσει χρόνο με μένα και την παρέα μας.
Επίσης, βλέπω τους γάμους σαν μια ωραία ευκαιρία για διακοπές για τους φίλους μου που είναι γονείς – είτε ταξιδεύουν και ξεφεύγουν για ένα Σαββατοκύριακο, είτε απλά αφήνουν τα παιδιά με την νταντά και απολαμβάνουν λίγο χρόνο με μεγάλους (με ποτά, δηλαδή). Η δεξίωση ενός γάμου είναι για να διασκεδάσουν οι καλεσμένοι, όχι για να κάνουν μπέιμπι σίτινγκ.
Όταν είπαμε στους καλεσμένους ότι δεν επιτρέπονται τα παιδιά στο γάμο μας, κάποιοι αποφάσισαν να μην έρθουν. Κάποιοι το πήραν προσβλητικά, είπαν ότι αφού δεν θέλαμε τα παιδιά τους, δεν θέλαμε και τους ίδιους. Άλλοι δεν είχαν την άνεση να αφήσουν τα παιδιά τους σε κάποιο μέλος της οικογένειας τους. Και άλλοι απλά δεν μπορούσαν να διανοηθούν να τα αποχωριστούν για μερικές ώρες.
Οι άνθρωποι έχουν την τάση να κάνουν υποθέσεις, όπως για παράδειγμα ότι φυσικά και θα έρθει το παιδί τους στον γάμο, αλλά όταν ανακαλύπτουν ότι κάνουν λάθος γίνονται αμυντικοί ή προσβάλλονται. Κάποιοι πιέζουν να κάνουμε μια εξαίρεση για το παιδί τους.
Αν θέλετε να έχετε παιδιά στον γάμο σας, κανένα πρόβλημα.
Εγώ και ο αρραβωνιαστικός μου δεν τρελαινόμαστε για τα παιδιά – γιατί να τα καλέσουμε στον γάμο μας; Ο γάμος μου θα γίνει σε μια μεγάλη πόλη, σε ένα μικρό, πολύ καλό και ακριβό εστιατόριο. Φυσικά και δεν θέλω περιττούς επισκέπτες που δεν θα φάνε το φαγητό, δεν θα εκτιμήσουν την εμπειρία και μπορεί να μην αφήσουν και άλλους να απολαύσουν την δεξίωση.
Θέλω όλοι – ειδικά εγώ και ο αρραβωνιαστικός μου – να απολαύσουμε την ημέρα του γάμου μου. Όλα καταλήγουν σε αυτό: Η νύφη και ο γαμπρός παίρνουν μια απόφαση και πρέπει να την σεβαστείς.
Ο γάμος είναι μια μέρα την οποία κάθε νύφη και γαμπρός πρέπει να μπορούν να κάνουν όσο πιο μοναδική γίνεται και η κοινωνία το αποδέχεται (και το ενθαρρύνει) αυτό. Γιατί να μην ισχύει το ίδιο και για την λίστα των καλεσμένων;»
Εσείς πώς θα αντιδρούσατε εάν σας έλεγαν πως απαγορεύονται τα παιδιά σε έναν γάμο;
πηγή : cosmopolitan.com
