Για πολύ καιρό πίστευα ότι τα ουράνια τόξα ήταν απλώς ουράνια τόξα. Πίστευα επίσης στο Happy End και ότι οι καλοί σύζυγοι και μπαμπάδες ζουν για πολλά, πολλά χρόνια. Όταν ο καρκίνος μπήκε στη ζωή μας και συγκεκριμένα στον εγκέφαλο του συζύγου μου σταμάτησα να το πιστεύω.
Ο σύζυγός μου για μένα ήταν πάντα η ομαλή προσγείωσή μου, όσο περίεργο και αν σας ακούγεται. Ήταν ο μόνος που μπορούσε να με κρατήσει πριν φτάσω στον πάτο και μαλάκωνε έτσι την πτώση μου. Ήταν το καταφύγιό μου, η ασφάλειά μου και αυτό το κατάλαβα από την αρχή της σχέσης μας ότι έπρεπε να το λάβω σοβαρά υπόψιν μου. Είναι κάτι που πολλοί άνθρωποι όσο κι αν έψαξαν δεν το βρήκαν ποτέ.
Ποτέ δεν ανησυχούσα μην «πέσω», μην πιάσω πάτο, μην προσγειωθώ ανώμαλα όσο ήμουν μαζί του, όταν όμως πέθανε βρέθηκα να αιωρούμαι και να πλησιάζω στον πάτο ανεξέλεγκτα και με μεγάλη ταχύτητα. Δεν μου κάνει εντύπωση. Η ζωή ως χήρα και μόνη μαμά ήταν εξαντλητική τις καλές μέρες, τις κακές ας μην το συζητήσουμε…
Εκείνες τις μέρες που οι οδοντωτές άκρες του πυθμένα με απειλούν περισσότερο, ο άντρας μου στέλνει το σημάδι του, μερικές φορές μπορεί και δύο σημάδια: ένα ουράνιο τόξο, όποτε χρειάζομαι απεγνωσμένα μία ήπια προσγείωση.
Σε αυτό το σημείο θέλω να σας αναφέρω κάτι σημαντικό: δεν αποφάσισα έτσι αυθαίρετα ότι κάθε ουράνιο τόξο που έβλεπα στον ουρανό ήταν ένα σημάδι. Τα ουράνια τόξα μας ακολούθησαν σε όλη του τη μάχη με τον καρκίνο του εγκεφάλου.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Ξεκίνησε στις 15 Νοεμβρίου του 2016, την ημέρα δηλαδή που λάβαμε τα αποτελέσματα της πρώτης του μαγνητικής τομογραφίας μετά τη θεραπεία. Εκείνο το απόγευμα εμφανίστηκε ένα ουράνιο τόξο πάνω από το σπίτι μας. Το τράβηξα φωτογραφία και του το έστειλα. Του είπα ότι αυτό είναι το σημάδι μας ότι όλα θα πάνε καλά.
Η μαγνητική που έκανε ήταν ξεκάθαρη. Ο όγκος στον εγκέφαλο, με τον οποίο είχε διαγνωστεί ο σύζυγός μου πριν από 5 μήνες είχε εξαφανιστεί μετά από μία χειρουργική επέμβαση και έναν γύρο ακτινοβολιών και χημειοθεραπειών για να καταστραφεί ό, τι είχε απομείνει.
Γιορτάσαμε αλλά ο τρόμος επέστρεψε τρεις μήνες αργότερα όταν ένας νέος όγκος εμφανίστηκε και εφιάλτης μας άρχισε ξανά, ανεξέλεγκτα και χωρίς στάσεις.
Είχαμε όμως ακόμα τα ουράνια τόξα να μας δίνουν ελπίδα. Στις 3 Ιουλίου του 2017 μία νέα μαγνητική αποκάλυψε έναν τρίτο όγκο, μία τρίτη μάζα, μία τρίτη σκιά που αμαύρωνε μία κατά τα άλλα καθαρή μαγνητική τομογραφία. Εκείνη την ημέρα συντετριμμένοι και αποκαρδιωμένοι κάτσαμε σε ένα εστιατόριο και αναρωτιόμασταν τι θα κάνουμε.
Τα σύννεφα σκοτείνιασαν τον ουρανό και άρχισε να βρέχει. Τότε ξαφνικά ο ήλιος έσκασε και εμφανίστηκε ένα ουράνιο τόξο, μετά ένα δεύτερο και μετά ένα τρίτο.
Τρία ουράνια τόξα, όσοι ήταν και οι όγκοι του. Είπα στον άντρα μου ότι αυτό είναι σημάδι. 3 όγκοι, τρία ουράνια τόξα και τελειώσαμε. Πήρε αμέσως τηλέφωνο τη μητέρα του και της είπε: «Ξέρεις τι μου είπε η Elaine; Τρεις όγκοι, τρία ουράνια τόξα και τελειώσαμε». Δεν θα ξεχάσω ποτέ την ελπίδα στα μάτια και στα λόγια του.
Πέθανε σε λιγότερο από ένα χρόνο αφότου οι γιατροί ανακάλυψαν αυτόν τον τρίτο όγκο, λιγότερο από ένα χρόνο αφότου τα τρία αυτά ουράνια τόξα φώτισαν το σκοτεινό ουρανό.
Τα ουράνια τόξα και η ελπίδα δεν ήταν αρκετά για να τον σώσουν. Όπως αποδείχθηκε ο καρκίνος του εγκεφάλου σε τελικό στάδιο κιόλας, είναι ένας τρομερός αντίπαλος με καμία διάθεση να θεραπευτεί αλλά για τους 20 μήνες που πάλεψε τα ουράνια τόξα όταν το σημάδι μας και η ελπίδα μας.
Κάθε φορά που έχω ανάγκη από ελπίδα κοιτάζω τον ουρανό μήπως βρω ένα ουράνιο τόξο. Στην επέτειο των τριών μηνών από την ημέρα που πέθανε ένα ουράνιο τόξο φώτισε ολόκληρο τον ουρανό. Στην επέτειο των έξι μηνών από το θάνατό του ένα ακόμα ουράνιο τόξο. Την πρώτη μέρα που η κόρη μας πήγε κατασκήνωση είδαμε την αντανάκλαση ενός ουράνιου τόξου σε μία λακκούβα νερού μπροστά από τα πόδια της και επίσης ένα ακόμα ουράνιο τόξο στα πρώτα γενέθλια του συζύγου μου μετά το θάνατό του. Επίσης.. Ένα διπλό ουράνιο τόξο όταν τελείωσα το άνοιγμα της τελευταίας κούτας αφότου τα παιδιά μου και εγώ μετακομίσαμε στο καινούργιο μας σπίτι.
Σε αυτό το σημείο να σας πω ότι δεν είμαι ιδιαίτερα θρησκευόμενη. Οι θρησκευτικές μου πεποιθήσεις είναι περίπλοκες για να το θέσω ήπια. Ήταν πριν πεθάνει ο άντρας μου και πολύ περισσότερο μετά. Λέγοντας στα παιδιά μου ότι πέθανε ο πατέρας τους και βλέποντάς τα να περπατούν πίσω από ένα φέρετρο στην κηδεία του, οι αναμνήσεις από μόνες τους κάνουν την άποψή μου για τη θρησκεία αξιολύπητη.
Εκεί που πιστεύω περισσότερο είναι στο σύμπαν. Πιστεύω ότι το σύμπαν μας στέλνει σημάδια. Πιστεύω ότι η ενέργεια του συζύγου μου, μου στέλνει σημάδια.
Μία μέρα που το βάρος της μοναξιάς και της μονογονεϊκότητας με έκανε κυριολεκτικά να βάλω τα κλάματα καθώς περπατούσα στο πεζοδρόμιο ένα ουράνιο τόξο απλώθηκε σε ολόκληρο τον ουρανό σε μία κατά τα άλλα φωτεινή και ηλιόλουστη μέρα. Αυτό το ουράνιο τόξο δεν είχε λόγο ύπαρξης. Δεν είχε βρέξει ούτε υπήρχαν σύννεφα στον ουρανό. Κι όμως ήταν εκεί…
Κάποιος πιο λογικός από μένα θα πει ότι το ουράνιο τόξο αυτό εμφανίστηκε επειδή υπήρχε υγρασία. Μπορεί. Εγώ όμως πιστεύω ότι εμφανίστηκε επειδή ο άντρας μου είδε ότι το χρειαζόμουν και αυτός ήταν ο τρόπος του να μου δώσει κουράγιο και να μου υπενθυμίσει ότι δεν ήμουν μόνη μου σε όλο αυτό.
Ένας άλλος ακόμα πιο λογικός θα μπορούσε να πει ότι τα ουράνια τόξα είναι σύμπτωση και ότι όσο περισσότερο ψάχνουμε, τόσο περισσότερο τα βλέπουμε. Θα μπορούσε. Λογικό ακούγεται.
Αλλά δεν με νοιάζει τι λέει ο καθένας. Εμένα αυτά τα ουράνια τόξα μου φέρνουν παρηγοριά και με κάνουν να νιώθω λιγότερο μόνη.
Ακόμα και αν είναι απλώς ένα τέχνασμα του φωτός εγώ πιστεύω ότι με κάποιο τρόπο είναι εδώ και μας προσέχει.
Πηγή: scarymommy.com – singleparent.gr
