Να θυμάσαι πως υπάρχει ζωή και μετά την απογοήτευση…
Κάθε είδους απογοήτευση είτε από φίλους, είτε από τη δουλειά , είτε ερωτική, είναι οδυνηρή.
Αρχικά βρίσκεσαι σε άρνηση, είσαι σοκαρισμένος και δυσκολεύεσαι να αποδεχτείς την πραγματικότητα. Κάνεις όνειρα και ξαφνικά νιώθεις ότι σου κόβονται τα φτερά, δεν μπορείς να πετάξεις, πέφτεις στο κενό και προσγειώνεσαι άσχημα. Ο κόσμος γύρω σου καταρρέει, νιώθεις ότι δεν μπορείς να αναπνεύσεις. Έχεις έναν κόμπο στο λαιμό και στο στήθος, το κεφάλι σου πάει να σπάσει, τα μάτια σου πλημμυρίζουν δάκρυα, το στομάχι σου είναι σφιγμένο. Χάνεις τη διάθεσή σου, την όρεξή σου και την ενέργειά σου και βυθίζεσαι στη θλίψη. Όλα σου φαίνονται χωρίς νόημα, το ίδιο και η ζωή σου. Τότε καμία φιλική κουβέντα δεν μπορεί να σε παρηγορήσει.
Η θλίψη σου οφείλεται στο ότι έχασες κάτι που ήθελες πολύ. Και αν η απογοήτευσή σου είναι ερωτική, τότε ουσιαστικά θρηνείς τον άνθρωπο που δεν μπορείς να έχεις πια. Ξέρεις ότι αυτός ο άνθρωπος ζει, υπάρχει, συναναστρέφεται με άλλους ανθρώπους αλλά για σένα αυτό δεν είναι καθόλου παρήγορο. Ίσα ίσα σου λείπει η συντροφιά του γιατί έχεις συνηθίσει να είσαι αποκλειστικά μαζί του. Φυσικά υπάρχει και ο φόβος της μοναξιάς. Αρχίζεις να σκέφτεσαι πώς θα είναι η ζωή σου χωρίς το πρόσωπο αυτό και φοβάσαι γιατί νομίζεις ότι θα είναι πολύ μοναχική και άδεια.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Επίσης είναι και το αίσθημα της απόρριψης που σε κάνει να νιώθεις ότι δεν σε αποδέχεται ο άλλος. Αυτό μπορούμε να το πούμε και «πληγωμένος εγωισμός». Στον πληγωμένο εγωισμό πέρα από τη θλίψη και την αυτολύπηση, νιώθεις θυμό και οργή επειδή σε μείωσαν και δεν αναγνώρισαν την αξία σου. Ο θυμός και η οργή συνήθως δεν σε στρέφουν αντιμέτωπη με το πρόσωπο που σε έκανε να πονέσεις, γιατί αυτό το πρόσωπο το αγαπάς. Έτσι πολλές φορές κατηγορείς και υποτιμάς τον εαυτό σου.
Κάθε άνθρωπος βέβαια μπορεί να αντιδρά διαφορετικά σε μια ερωτική απογοήτευση. Ο πόνος δεν αλλάζει αλλά από την εμπειρία που έχει ο καθένας από χωρισμούς και ερωτικές απογοητεύσεις, αναπτύσσει άμυνες. Αν έχεις καλή σχέση με τα κοντινά του πρόσωπα και αισθάνεται ασφάλεια και εμπιστοσύνη κοντά τους, προσπάθησε να μην τους αποκλείσεις από τη ζωή σου αυτό το διάστημα της θλίψης. Θα σε βοηθήσουν τουλάχιστον να “βγάζεις” την κάθε μέρα ξεχωριστά, ώσπου να ξανασταθείς στα πόδια σου.
Να ξέρεις ότι κάποια μέρα όλα αυτά θα αποτελούν παρελθόν και θα είσαι σε θέση να προχωρήσεις πιο συνειδητοποιημένη και πιο δυνατή. Τόσες και τόσες έχουμε περάσει τα ίδια και το ξεπεράσαμε, δεν γίνεται εσύ να είσαι η εξαίρεση.
Γράφει η Φραγκίσκα Στρουμπου.
