Στο λύκειο σε ένα πάρτυ βρέθηκα να φιλιέμαι με ένα αγόρι αλλά σε κάποια φάση κάπου το παράκανε και του ζήτησα να σταματήσει. Δεν με άκουσε και συνέχισε να κάνει τη δουλειά του. Του το είπα ξανά και ξανά αλλά δεν με άκουγε. Την τρίτη φορά που του το είπα έβαλα τις φωνές και τον έσπρωξα κι εκείνος με έβρισε πολύ άσχημα.
Δεν ήταν κάποιος που δεν γνώριζα. Ήταν ο πρώην μου αλλά συνεχίσαμε να είμαστε αυτό που λένε «friends with benefits (φίλοι με οφέλη)». Ήταν κάποιος που νοιαζόμουν και εμπιστευόμουν απόλυτα αλλά η συγκεκριμένη στιγμή ήταν η πρώτη φορά που έπρεπε να του πω να σταματήσει. Επίσης ήταν η πρώτη φορά που μου μίλησε έτσι.
Αυτό που έμαθα εκείνη την ημέρα είναι ότι υπάρχει πρώτη φορά για όλα. Νόμιζα ότι τον ήξερα καλά. Ποτέ δεν πίστευα ότι θα μου συνέβαινε κάτι τέτοιο ενώ ήμουν μαζί του. Μετά από εκείνο το βράδυ η συμπεριφορά του άλλαξε τελείως και κάθε φορά που με έβλεπε ακόμα και στο δρόμο με έβριζε και με αποκαλούσε «σκύλα» και «πόρνη». Παρόλο που αυτά τα μικρά ενοχλητικά περιστατικά ήταν πολύ πιο ασήμαντα συγκριτικά με πολλά φρικτά περιστατικά που ακούγονται καθημερινά γύρω μας είναι κάτι που θυμάμαι πάντα.
Γνώριζα την οικογένειά του. Ήταν πολύ καλοί άνθρωποι, ευγενικοί και στο σπίτι τους υπήρχε ισορροπία. Το λάθος θεωρώ των δικών του ήταν πως δεν τον έμαθαν πώς να συμπεριφέρεται στις γυναίκες ειδικά όταν του λένε όχι ή όταν νιώθει ότι χάνει τον έλεγχο.
Μετά από τις τόσες πολλές ανατριχιαστικές λεπτομέρειες που έχουν έρθει στο φως σχετικά με την υπόθεση της Gaby Petito βομβαρδιζόμαστε καθημερινά από πληροφορίες: πώς να αναγνωρίζουμε τα προειδοποιητικά σημάδια μιας κακοποίησης, πώς να καταλαβαίνουμε αν είμαστε σε τοξικές σχέσεις, πώς να φύγουμε από μία σχέση και να ζητήσουμε βοήθεια εάν νιώθουμε ότι είμαστε σε μπελάδες.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Συμφωνώ χίλια τα εκατό. Χρειάζεται, είναι απαραίτητο και δεν θα σταματήσω ποτέ να παλεύω για τις γυναίκες και να συζητάω με τη δική μου κόρη.
Αλλά υπάρχει ένα τεράστιο κομμάτι που λείπει απ’ αυτό το παζλ. Δεν αρκεί να μεγαλώνουμε τους γιους μας μαθαίνοντάς τους να μην κακοποιούν τις γυναίκες, αλλά πρέπει και να μάθουμε στις κόρες μας πώς να αναγνωρίζουν και να απομακρύνονται από μία τοξική σχέση . Πρέπει να μάθουν να κάνουν πίσω όταν τους λένε όχι ή όταν είναι θυμωμένοι. Είναι κάτι που πρέπει να μάθουν από μικροί και να μην εναπόκειται στις γυναίκες και τα κορίτσια να βγάλουν το φίδι από την τρύπα.
Έχω δύο γιους: ο ένας είναι 18 χρονών και έχει σχέση. Του έχω πει από τότε που ήταν 11 χρονών ποιο είναι το σωστό και το λάθος και πώς πρέπει να συμπεριφερόμαστε στις γυναίκες. Ήξερε πριν καν να δώσει το πρώτο του φιλί ότι πρέπει να ζητάμε άδεια πριν προχωρήσουμε και ότι όταν με λένε όχι σημαίνει όχι. Ότι όταν ένα κορίτσι είναι μεθυσμένο ή έχει λιποθυμήσει, αυτό δεν σημαίνει ότι πρέπει να το εκμεταλλευτούμε, αντίθετα πρέπει να το βοηθήσουμε ακόμα και αν εκείνη μέσα στη ζάλη ή τη μέθη της έχει πει ναι.
Του έχω ζητήσει ό, τι νιώθει να το λέει ώστε να μη συσσωρεύει μέσα του τα καταπιεσμένα του συναισθήματα και να τα ξεσπάει στους άλλους. Του έχω πει ξανά και ξανά ότι ποτέ μα ποτέ δεν απλώνουμε χέρι σε κανέναν και για κανέναν λόγο. Ότι το να χειραγωγεί μία γυναίκα για να κάνει αυτό που εκείνος θέλει είναι λάθος. Του έχω πει πολλές φορές ότι είμαι πολύ περήφανη για τον τρόπο που συμπεριφέρεται στην κοπέλα του παρόλο που μισεί να μιλάει για τη σχέση του. Έχω φτάσει σε σημείο να ρωτάω το κορίτσι πώς τα πάνε για να ξέρω ότι δεν θα έχουμε καμιά δυσάρεστη έκπληξη.
Του έχω μιλήσει επίσης για τη σημασία της ψυχοθεραπείας και της ψυχολογικής υποστήριξης εάν αισθάνεται ότι δεν μπορεί να ελέγξει το θυμό του.
Του έχω διαβάσει τα στατιστικά στοιχεία για τη γυναικεία κακοποίηση και ξέρει ότι πάνω από τις μισές γυναίκες που έχουν βιαστεί δέχτηκαν επίθεση από κάποιον που γνώριζαν. Του έχω πει πως αν κάνει ποτέ κάτι τέτοιο δεν θα μπορέσω να τον σώσω. Θα είναι μόνος του.
Γνωρίζει ότι σύμφωνα με το Υπουργείο Δικαιοσύνης των ΗΠΑ το 95% των επιθέσεων σε συζύγους ή πρώην συζύγους διαπράττεται από άντρες εναντίον γυναικών. Σχεδόν το ένα τρίτο των γυναικών που πάνε στα επείγοντα των νοσοκομείων βρίσκονται εκεί λόγω τραυματισμών που προέρχονται από ενδοοικογενειακή βία.
Έχουμε πολλή δουλειά να κάνουμε με τις επόμενες γενιές. Πρέπει να προειδοποιήσουμε και να εκπαιδεύσουμε τις κόρες μας, αλλά όχι να στηριζόμαστε σε εκείνες για να διορθώσουν άσχημες συμπεριφορές.
Δεν είναι δουλειά των κοριτσιών, αλλά των οικογενειών των αγοριών. Δεν μπορούμε να ελπίζουμε ότι θα τα βγάλουν πέρα μόνες τους στις σχέσεις τους. Δεν μπορούμε να φοβόμαστε ότι θα βιαστούν ή θα τους επιτεθούν. Πρέπει να σταματήσουμε να τους μαθαίνουμε ότι εναπόκειται μόνο σε εκείνες να βγουν από μία κατάσταση ζωντανές ενώ υπάρχουν από καιρό προειδοποιητικά σημάδια.
Δεν μπορούμε να φορτώνουμε όλο το βάρος στους ώμους των κοριτσιών για να γεφυρώσουν το χάσμα μεταξύ των γονιών και των γιων τους.
Ίσως νομίζεις ότι ο γιος σου δεν είναι ικανός για τέτοια πράγματα γι’ αυτό και δεν του το έχεις συζητήσει ποτέ. Ίσως να νομίζεις ότι αποτελεί το τέλειο παράδειγμα, αν γνωρίζεις όμως τα στατιστικά πρέπει να μάθεις στο γιο σου από μικρό πώς να αντιμετωπίζει μία γυναίκα, ανεξάρτητα από το τί πιστεύεις.
Είμαι μητέρα μιας κόρης και δύο γιων και με εξοργίζει αυτή η έλλειψη διαλόγου γιατί το βασικότερο αποτέλεσμά του είναι να μεγαλώσεις κάποιον που θα γίνει σωματικά και συναισθηματικά καταχρηστικός.
Η εκπαίδευση των κοριτσιών για το πώς να αποφεύγουν τέτοιες σχέσεις είναι μόνο η μισή δουλειά. Η υπόλοιπη αφορά εσένα και το γιο σου και πίστεψέ με, έχεις πολλή δουλειά να κάνεις.
Πηγή: scarymommy.com – singleparent.gr
