Συνήθως τέτοια εποχή, σε πολλά άρθρα, βλέπω να αναπαράγεται συχνά η ατάκα “Mονο 18 καλοκαίρια εχετε με τα παιδιά σας!”.
Αν εξαιρέσουμε εκείνες/εκείνους που δεν ξέρουν να γράφουν και απλά υπάρχουν στο διαδίκτυο λόγω δημοσίων σχέσεων-οπότε είναι κάπως “λογικό” να αναπαράγουν μπούρδες που δεν έχουν σκεφτεί-οι υπόλοιποι βρε παιδιά, τί φάση; Μόνο καλοκαίρια έχουμε με τα παιδιά μας; Και μάλιστα μόνο 18;
Το Φθινόπωρο που ξεκινούν τα σχολεία και πληρώνουμε τα κερατά μας και τρέχουμε σαν τον Βέγγο να προσαρμοστούμε στο πρόγραμμά τους;
Τους Χειμώνες που τρέχουμε να τα πάρουμε από το σχολείο να τα πάμε φροντιστήριο και μετά ποδόσφαιρο/μπαλέτο και μετά σπίτι διάβασμα και μαγείρεμα και ύπνος πάνω από την κατσαρόλα μέχρι τα μεσάνυχτα για να έχουν φαγητό την επομένη στο Ολοήμερο;
Τα Χριστούγεννα που πάλι παίρνουμε άδειες για να τις περάσουμε μαζί και γιατί δεν έχουμε ποιος να τα κρατήσει και για να τα πάμε να πουν τα κάλαντα και να στολίσουμε το σπίτι και το βράδυ της Πρωτοχρονιάς αντί να παρτάρουμε, τα κοιμίζουμε νωρίς για να αφήσουμε το δώρο τους κάτω από το δέντρο;
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Το Πάσχα που πάμε εκκλησία και βάφουμε αυγά και πάμε για ψώνια και λαμπάδα με τη νονά και τον νονό;
Την Άνοιξη που τρέχουμε με τις αλλεργίες τους και επειδή ανοίγει ο καιρός τα κυνηγάμε να γυρίσουν σπίτι από το παιχνίδι με τους φίλους τους πριν νυχτώσει και “βγάλε τη μπλούζα σου έχεις ιδρώσει θα κρυώσεις, αυτός ο καιρός σε ξεγελάει”;
Τις φορές που έκαναν πυρετό, που πόνεσε η κοιλιά τους και μας πήραν από το σχολείο να τα πάρουμε, που ο μπαμπάς/η μαμά έφυγε από το σπίτι και κοιμηθήκαμε μαζί τους και τα αφήσαμε να κλάψουν στην αγκαλιά μας και λέρωσαν τους καναπέδες με ποπ κορν και πατατάκια και δεν είπαμε τίποτα γιατί ήταν χαρούμενα που βλέπαμε ταινία όλοι μαζί και δεν πήραμε εκείνο το κραγιόν που θέλαμε γιατί έπρεπε να πληρώσουμε τα βιβλία των Αγγλικών και ένα μήνα τρώγαμε τοστ και μακαρόνια για να πληρώσουμε το Ωδείο και δεν είπαμε κουβέντα, ΟΙ ΣΤΙΓΜΕΣ ΜΑΣ ΜΑΖΙ ΤΟΥΣ, Η ΑΓΑΠΗ ΜΑΣ ΓΙΑ ΕΚΕΙΝΑ, ΔΕΝ ΜΕΤΡΟΥΣΕ ΠΑΡΑ ΜΟΝΟ 3 ΜΗΝΕΣ ΤΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ; Ή μετά τα 18 παύουμε να είμαστε γονείς, που εκεί και αν θες ένα σκασμό θυσίες για να τα στηρίξεις στις σπουδές τους;
Σταματήστε να αναπαράγετε ετοιματζίδικες χαζομάρες που μας φορτώνουν ενοχές. Κι αν θέλετε φέτος να αφήσετε τα παιδιά μια εβδομάδα στους παππούδες στο χωριό ή στην κατασκήνωση ΝΑ ΤΟ ΚΑΝΕΤΕ! Το να είσαι γονιός είναι η πιο σκληρή δουλειά του κόσμου. Κι όπως σε κάθε δουλειά, έτσι και σε αυτήν, οι “εργαζόμενοι” χρειάζονται και εκείνοι άδεια για να “φορτίσουν μπαταρίες” και να συνεχίσουν να την κάνουν καλά.
Δεν παύεις να είσαι καλός γονιός επειδή (έχεις το δικαίωμα να) ξεκουράζεσαι.
Παύεις όμως να είσαι καλός γονιός όταν σπάνε τα νεύρα σου και ξεσπάς στα παιδιά, ακριβώς επειδή δεν ξεκουράζεσαι ποτέ.
Δεν έχετε ΜΟΝΟ 18 καλοκαίρια με τα παιδιά σας.
Έχετε μια ολόκληρη ζωή.
Καλό υπόλοιπο καλοκαίρι σε όλους!
Από την Κυριακή Χαριτάκη
Για το Singleparent.gr
