Τι πιο απλό αλλά και τι πιο ουσιαστικό σε αυτή την πολύ δύσκολη συγκυρία, δεν συμφωνείτε;
Το είχαμε δει να συμβαίνει ξανά στην κρίση του 2008 – τουλάχιστον μέχρι ο κόσμος να οργανωθεί σε συλλογικότητες και ομάδες – όταν οι τοίχοι, τα παγκάκια, τα πλαϊνά χερούλια των κάδων στους δρόμους γέμιζαν από σακούλες που περιείχαν φαγητό, ψωμί, μπουκάλια νερού, οτιδήποτε κάποιος μπορεί να είχε ανάγκη αλλά δεν είχε τη δυνατότητα να εξασφαλίσει για τον ίδιο ή την οικογένειά του.
Τώρα, με την έλευση του κορονοϊού, ο κόσμος βιώνει, εκτός από βαθύ πόνο, ένα μεγάλο κύμα αλληλεγγύης που ξεχύνεται (κυριολεκτικά) στους δρόμους και δίνει βοήθεια απλόχερα σε όσους την έχουν ανάγκη. Οι πρώτες εικόνες που συγκινούν αλλά και αφήνουν ανοιχτή μια χαραμάδα πίστης στον Άνθρωπο, ξεκίνησαν από τη Νάπολη και σιγά σιγά επεκτάθηκαν σε όλη την Ιταλία με τα «καλάθια αλληλεγγύης» ή τα «panaro solidale».
Κρέμονται από τα μπαλκόνια είτε βρίσκονται στην άκρη του δρόμου, συνήθως με την επιγραφή «Αυτός που μπορεί αφήνει, αυτός που δεν μπορεί παίρνει» και περιέχουν τρόφιμα. Τι πιο απλό αλλά και τι πιο ουσιαστικό σε αυτή την πολύ δύσκολη συγκυρία.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
ΠΗΓΗ : ethnos
