Γράφει η Ρούλα Παγιαλάκη

Αν ο άλλος πέσει στα μάτια σου, δεν ξανασηκώνεται. Και όσο πιο ψηλά τον είχες βάλει, να ξέρεις, τόσο πιο απότομη και θορυβώδης θα είναι η πτώση του. Όσο πιο ψηλό το βάθρο, τόσο πιο μεγάλο το ξενέρωμα.

Γιατί τότε είναι που έχεις πλέξει γύρω του ολόκληρο ιστό εξιδανίκευσης. Τότε είναι που στο μυαλό σου έχεις μετατρέψει όλα τα ελαττώματα του σε προτερήματα. Τότε είναι που ο θαυμασμός, λειτουργεί ως μοναδικό πρίσμα, μέσα από το οποίο τον βλέπεις.

Και ξέρεις πόσο μεγάλη απώλεια είναι να χάνεις έναν άνθρωπο που σε θαυμάζει; Ίσως από τις μεγαλύτερες. Γιατί ο θαυμασμός είναι δύναμη, γι’ αυτόν που τον εισπράττει. Είναι πανοπλία ισχυρή, είναι μανδύας λάμψης. Όταν λοιπόν, ο άλλος με τις πράξεις ή τα λόγια του χάσει αυτόν τον θαυμασμό, τότε πέφτει στα μάτια του άλλου.

Τότε έρχεται το ξενέρωμα, που πολλές φορές μπορεί να είναι και κεραυνοβόλο. Αρκεί μία μικρή λεπτομέρεια για να κάνει την διαφορά. Αρκεί μια μικρή λεπτομέρεια για να σε περάσει στην απέναντι όχθη. Κάποιοι άνθρωποι έχουν ταλέντο στο να σε ξενερώνουν. Δεν σκέφτονται τι θα πουν. Δεν σκέφτονται αν αυτό που θα πουν, είναι προσβλητικό για τον άλλον. Δεν έχουν ενσυναίσθηση και ευαισθησία.

Αν λοιπόν πέσει ο άλλος στα μάτια σου, δεν ξανασηκώνεται για κανέναν λόγο. Ακόμα και αν αποφασίσεις να του δώσεις ευκαιρία, μέσα σου πάντα θα κλωτσάει αυτό που πήγε κόντρα στον δικό σου χαρακτήρα. Και εκεί είναι που έρχεται η απογοήτευση. Απογοήτευση για την λάθος εκτίμηση. Απογοήτευση για τις λάθος προσδοκίες. Απογοήτευση για τα σημάδια, που σου δόθηκαν αλλά εσύ τα προσπέρασες.

Μην βάζεις λοιπόν, εύκολα ανθρώπους σε βάθρο, χωρίς να το αξίζουν. Μην υπερεκτιμάς πρόσωπα και καταστάσεις. Το κυριότερο όμως; Μην αντιστέκεσαι στο να απομυθοποιείς κάποιους, για να μην πληγωθείς εσύ ο ίδιος. Εξάλλου ο καθένας μπαίνει στην θέση που του ανήκει.

Πηγή: loveletters.gr