Χρόνια τώρα οι κοινωνικές νόρμες ήθελαν τα αγόρια να είναι «σκληρά» και «δυνατά», ενώ τα κορίτσια «αδύναμα» και «υπερευαίσθητα». Αποτέλεσμα αυτού; Τα αγόρια να αισθάνονται ντροπή και να δυσκολεύονται να εκφράσουν τα δυσάρεστα συναισθήματά τους. Δηλαδή, να καταπιέζονται, και όλοι ξέρουμε ότι κάτι τέτοιο δεν έχει ποτέ θετικές επιπτώσεις στον οργανισμό μας.
Πρόσφατη έρευνα έδειξε ότι τα αγόρια χρειάζονται περισσότερη συναισθηματική στήριξη από τα κορίτσια, αλλά εξ’ αιτίας των επικρατουσών κοινωνικών συνθηκών και των στερεοτύπων για τα δύο φύλα, δεν τους την προσφέρουμε.
Υπάρχουν, μάλιστα, βιολογικές διαφορές στον τρόπο που ο εγκέφαλος των αγοριών και των κοριτσιών αναπτύσσεται και στην πραγματικότητα τα αγόρια είναι πιο ευάλωτα συναισθηματικά ακόμα και όταν βρίσκονται στην μήτρα της μαμάς τους.
Για κάποιον λόγο όμως κανείς μας δεν αναφέρεται σε αυτές τις διαφορές, ακόμα και τώρα που γνωρίζουμε και αντιλαμβανόμαστε καλύτερα από ποτέ ότι ΘΑ ΕΠΡΕΠΕ να στηρίζουμε συναισθηματικά τα αγόρια μας. Γίνεται, άλλωστε, πιο ξεκάθαρο μέρα με την ημέρα ότι αν συνεχίσουμε να ακολουθούμε αυτή την τακτική βάζουμε τα αγόρια μας σε τεράστιο κίνδυνο.
Γιατί συμβαίνει αυτό;
Σύμφωνα με έρευνα που δημοσιεύθηκε το 2000, τα αρσενικά μειωνεκτούν σε σύγκριση με τα θηλυκά από την περίοδο κιόλας της σύλληψης. Πολύ πριν, δηλαδή, η κοινωνία θέσει τα όρια και τους κανόνες της. Όπως υποστηρίζει η έρευνα τα αρσενικά έμβρυα είναι πιο επιρρεπή στο στρες που νιώθει η μητέρα στη διάρκεια της εγκυμοσύνης ή καταστάσεις όπως η εγκεφαλική παράλυση. Τα αρσενικά έμβρυα επιπλέον είναι πιθανότερο να γεννηθούν πρόωρα ή νεκρά από τα θηλυκά.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Τα νεογέννητα αγόρια είναι πολύ πιο πιθανό να εμφανίσουν υψηλά επίπεδα κορτιζόλης (της ορμόνης του στρες), ενώ είναι πιο επιρρεπή στο «τραύμα της γέννας» και σε γενικές γραμμές αναπτύσσονται με πολύ πιο αργούς ρυθμούς από τα κορίτσια. Μάλιστα, οι ειδικοί σημειώνουν ότι «τα αγόρια είναι εν γένει πιο δύσκολα στην ανατροφή τους και θα κάνουν πιο εύκολα λάθη προσθέτοντας ένα επιπλέον “ελάττωμα” στα όσα ήδη έχουν από την εμβρυακή κατάσταση». Επιπλέον, τονίζουν τη σημασία της ανάπτυξης μιας θετικής συναισθηματικής σχέσης μεταξύ των γονέων ή των κηδεμόνων των μικρών αγοριών, η οποία θα συμβάλλει τα μέγιστα στην συναισθηματική τους εξέλιξη.
Είναι, επομένως, επιτακτικό να περνάμε χρόνο μαζί με τα αρσενικά μωρά μας, αγκαλιάζοντας τα όσο περισσότερο μπορούμε και εξασφαλίζοντας ότι θα είμαστε εκεί μαζί τους κάθε φορά που μας χρειάζονται.
Τα μικρά αγόρια μαθαίνουν από νωρίς να κρατούν μέσα τους όσα αισθάνονται, επειδή το αντίθετο θεωρείται πράξη ταμπού. Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα μακροπρόθεσμα να χτίζουν ασταθείς σχέσεις και με την οικογένειά τους και με το ευρύτερο περιβάλλον τους. Και αυτό είναι μόνο το ένα μέρος της «πατριαρχικής» κοινωνίας στην οποία ζούμε που θέλει τα αγόρια, τους μελλοντικούς άνδρες δηλαδή, που κλαίνε, που λένε «σ’ αγαπώ», που συγκινούνται να είναι λιγότερο αρσενικοί. Όλοι και όλες θυμόμαστε άλλωστε την φράση που έχουμε ακούσει ουκ ολίγες φορές: «Έλα, οι άντρες δεν κλαίνε».
Ο μόνος τρόπος για να νικήσουμε όμως αυτή την αρνητική πεποίθηση που μεγαλώνει άντρες ανασφαλείς και «κλειστούς» είναι να αλλάξουμε την ρότα της ,να την αντιστρέψουμε.
Δώστε χώρο στα αγόρια σας, να κλάψουν, να δακρύσουν, να συγκινηθούν, να εκφράσουν τα συναισθήματά τους. Κατεβείτε στο επίπεδό τους και μιλήστε τους ήρεμα, αγκαλιάστε τα, δείξτε τους συναισθηματική και σωματική αγάπη. Βοηθήστε τα να ξεπεράσουν τους φόβους τους, τις ανασφάλειές τους.
Το να αναγνωρίζουμε ότι ένα αγόρι έχει συναισθήματα και να τους δίνουμε την πρέπουσα σημασία του δείχνει μόνο πώς να γίνει πιο δυνατό, γεμάτο αυτοπεποίθηση και σεβασμό στους άλλους. Ό,τι διαφορετικό κάνουμε οδηγεί σε μια αρνητική και σεξιστική συμπεριφορά, τοξική όχι μόνο για τα ίδια τα αγόρια, αλλά και για όλη την κοινωνια.
Πηγή:scarymommy.com
