Bullying από ένα δάσκαλο… Ένα κείμενο που νομίζω αφορά όλες τις μαμάδες…
Πρόσφατα έζησα ένα περιστατικό σχολικού εκφοβισμού από δάσκαλο και έγραψα ένα κείμενο που νομίζω ότι αφορά όλες τις μαμάδες…
Τι γίνεται όταν το bullying έρχεται από εκείνους που θα έπρεπε να μας προστατεύουν?
Όλοι οι γονείς πια γνωρίζουμε τι είναι το bullying, είμαστε αντίθετοι σε αυτό, μιλάμε στα παιδιά μας και ζούμε με την αγωνία να μην συμβεί στο δικό μας παιδί..
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Τι συμβαίνει όμως με το bullying που δέχονται τα παιδιά μας από τους ίδιους τους δασκάλους τους?
Και γιατί αυτή η μορφή βίας γίνεται αποδεκτή από το σύστημα, σαν να αποτελεί παιδαγωγική μέθοδο ?
Και γιατί μια μητέρα που δεν θεωρεί τις χειρονομίες αναπόσπαστο κομμάτι της σχολικής ζωής, να κατηγορείται από τους εκπαιδευτικούς ότι μεγαλώνει το παιδί της σε ροζ σύννεφο?
Είναι ροζ σύννεφο άραγε το να μην ανεχόμαστε την οποιαδήποτε μορφή εκφοβισμού? Είναι προτιμότερο να μεγαλώνουμε άβουλα όντα που δεν αντιδρούν όταν τους αγγίζουν και τους απειλούν?
Είναι σίγουρα πιο εύκολο , αλλά είναι το σωστό?
Ας αναρωτηθούμε τι μήνυμα δίνουμε στα παιδιά μας, όταν επιτρέπουμε ή αποσιωπούμε τέτοια περιστατικά.
Ναι, να σεβόμαστε τον δάσκαλό μας, αλλά έτσι άκριτα ? Επειδή είναι απλά δάσκαλος? Μαζί με το πτυχίο του, κερδίζει και τον σεβασμό? Και ταυτόχρονα το δικαίωμα να ταπεινώνει παιδικές ψυχές και να δημιουργεί τραύματα και απέχθεια στα παιδιά για το σχολείο? Και το δικαίωμα να σέρνει παιδιά από τον ώμο και να τα ταρακουνάει, από ποιόν το πήρε? Και αυτό πάει μαζί με το πτυχίο?
Για όσους κατοικούν σ’εκείνο το ροζ σύννεφο λοιπόν, εγώ έχω να ευχηθώ να παραμείνουν ακριβώς εκεί ! Με όποιο κόστος!
Με την όποια κοροϊδία ότι είναι γραφικοί και ρομαντικοί! Να μείνουν ακριβώς εκεί και να μεγαλώσουν παιδιά που σέβονται μόνο όποιον το αξίζει και πάνω απ’ όλα σέβονται τον εαυτό τους! Να μείνουν εκεί αμετακίνητοι και ανεπηρέαστοι από θεωρίες τύπου « κι εμείς φάγαμε ξύλο, τι πάθαμε?»
Να τι πάθατε ! Αλλοτριωθήκατε !
Και το θεωρείτε ότι είναι φυσιολογικό!
