Αν σε πληγώσει, εγώ θα είμαι εδώ για σένα και θα περιμένω…
Γράφει η Κλεοπάτρα Κ.
Είμαι στο ίδιο δωμάτιο που ήμασταν μαζί, που κοιμόμασταν μαζί και βλέπαμε ταινίες μαζί και ονειρευόμασταν μαζί.
Mου φαίνεται ξένο τώρα. Τόσο ξένο. Και όμως, είμαι σπίτι μου. Όλα μοιάζουν τόσο περίεργα.
Μου δίνουν μια τελείως διαφορετική αίσθηση.
Λές και δεν είναι το ίδιο δωμάτιο. Το κρεβάτι; Ήταν πάντα τόσο μεγάλο; Δεν το θυμάμαι αν ήταν.
Βάζω το ραδιόφωνο να σπάσει λίγο αυτήν μουγκαμάρα που με ανατριχιάζει. Χα, παίζει το τραγούδι μας. Δε μου αρέσει όμως τώρα που το ακούω μόνος.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Ο.κ με νευριάζει αυτό το τραγούδι, το κλείνω. Θα πάρω τηλέφωνο τα παιδιά να ξεχαστώ.
Ωπα κάτσε. Και αν μου πούνε πάλι για εσένα τι θα κάνω; Θα κάτσω να ακούω; Και αν με ρωτήσουν λεπτομέρειες τι θα τους πώ;
Δεν μπορώ να μου το θυμίζουν. Δεν θέλω να σε θυμίζουν. Άστο. Θα μείνω σπίτι, με κομματιάζει να μαθαίνω απο άλλους τι κάνεις και όταν ακούω να αναφέρονται σε εσένα. Με το όνομα σου και μόνο νίωθω σαν να ακούω το κρακ απο την καρδιά μου να σπάει. Νιώθω πως θα το ακούσουν και αυτοί. Όχι δεν το θέλω αυτό.
Όλα αυτα μου θυμίζουν εσένα και το πόσο δειλός και χαζός ήμουν που σε άφησα να φύγεις. Δεν το συνειδητοποίησα πιο νωρίς. Ήσουν πάντα εκεί για εμένα σε όλα. Στα πάνω μου, στα κάτω μου.
Πίστευες σε μένα τις φορές που ούτε εγώ δεν πίστευα και απογοητευόμουν.
Πως μπόρεσα να μην το δώ πιο νωρίς; Έπρεπε να σε προσέχω πιο πολύ.
Να σου αγοράζω λουλούδια και να σου κρατάω το χέρι όταν περπατάμε. Να χορεύω μαζί σου και να πηγαίνουμε σε όσα πιο πολλά παρτυ μπορόυσαμε για να σε δώ να χορεύεις δίπλα μου γιατί ξέρω οτι το απολαμβάνεις κάθε φορά. Με παρακαλούσες να πάμε σε εκείνο το χορό και εγώ ο βλάκας δεν ήθελα. Έλαμπες όταν μου το πρότεινες και εγώ τώρα πια ούτε θυμάμαι γιατί δεν πήγαμε. Θα έπρεπε να περνάω όσο πιο πολλές ώρες μπορούσα μαζί σου, δεν ξέρω γιατί δεν το έκανα. Δεν ξέρω αν ήταν ο εγωισμός μου ή η περηφάνεια μου να μην κάνω ό,τι θές πάντα. Τι χαζός τρόπος να σκεφτεί κανείς.
Έλεγα πως έχω και εγώ ανάγκες, να κάνω άλλα πράγματα να μην είμαστε συνέχεια μαζί. Ενώ η ανάγκη μου ήταν να σε δώ. Μάλλον είναι αυτό που λένε οτι σε είχα δεδομένη.
Όλα αυτά, και άλλα πολλά φαντάζομαι, σε έκαναν να φύγεις.
Εγώ σε έκανα να φύγεις. Εγώ σε άφησα να φύγεις. Αν και δεν περίμενες ποτέ να το πώ, μεταξύ μας ούτε εγώ το περίμενα ποτέ, αλλά θέλω να ξέρεις πως έκανα λάθος. Ήμουν λάθος σε πολλά.
Είναι πολύ αργά πλέον να αρχίσω να απολογούμαι για όλα όσα έκανα αλλά θα ήθελα να το ξέρεις.
Ποτέ δεν ήθελα να το παραδεχτώ και να πάρω ευθύνες πάνω μου για όλο αυτό αλλά με επανέφερε στην πραγματικότητα αυτός.
Αυτός που είναι τώρα κοντά σου. Ήσουν εκεί μες στην αγκαλιά του και γελούσες.
Σας είδα μαζί και σαν να ξεκαθάρισαν όλα. Έφυγες και μου λείπεις αλλά δεν μπορώ να κάνω κάτι πια.
Εύχομαι μόνο να κάνει όλα όσα δεν έκανα εγώ. Να σε προσέχει και να είναι κοντά σου χωρίς να υπολογίζει τίποτα. Ήσουν πάντα κοντά μου και ελπίζω και αυτός να κάνει το ίδιο.
Αφού δεν σε έχω εγώ τουλάχιστον να κάνει όσα εγώ δεν έκανα.
Απο μέσα μου ίσως να σκέφτομαι πως θέλω να σε απογοητεύσει και να γυρίσεις σε εμένα αλλά δεν θα το κάνω. Είδα που με έφτασε ο εγωισμός μου. Σε έδιωξε και τώρα υπάρχει ένα κενό γιατί εγώ δεν ήξερα πως να παλέψω για το τώρα. Για το τότε μας.
Να σε προσέχει πές του, να σε αγαπάει και να μην σου χαλάει χατήρι. Τα αξίζεις όλα και ακόμα περισσότερα. Αν σε πληγώσει θα είμαι εδώ για εσένα και θα περιμένω. Και να σε πάει σε εκείνο το χορό πές του.
Το αξίζεις.
Τώρα πια το ξέρω.
πηγή : anapnoes
