Διαβάστε την ιστορία της γυναίκας, που ο σύντροφός της της έριξε οξύ στο πρόσωπο προκειμένου να την εκδικηθεί! Η ίδια όμως δεν αφέθηκε στη θλίψη και τον πόνο! Πήρε τη ζωή της στα χέρια της και κατάλαβε πως η ομορφιά ξεκινάει από μέσα μας
Ήταν περίπου 14:00 μ.μ. μια Κυριακή του Απριλίου του 2013. Ήμουν στην κουζίνα μου, στέλνοντας μηνύματα στους φίλους μου για να τους προσκαλέσω στην αποφοίτησή μου. Σε 12 ημέρες έπαιρνα το μεταπτυχιακό μου στη συμβουλευτική και ήμουν πολύ ευτυχισμένη.
Ο φίλος μου, ο Άντριου, με φώναξε από το μπάνιο. Είπε: “Έλα να μου φέρεις μια πετσέτα. Έχει πλημμυρίσει το μπάνιο. “
Καθώς περπατούσα στο διάδρομο, μπορούσα να δω την πόρτα ανοιχτή και εκείνος προσπαθούσε να μη γλιστρήσει, κρατώντας ένα μπολ στα χέρια του. Σταμάτησα στα ίχνη μου. “Τι κάνεις;” Ρώτησα. “Από πού προήλθε όλο αυτό το νερό; Γιατί κρατάς ένα μπολ; “ Βγήκε από το μπάνιο και στάθηκε μπροστά μου, με κοίταξε. Στη συνέχεια, έριξε το υγρό από το μπολ στο πρόσωπό μου.
“Τι ήταν αυτό;!” Ρώτησα. «Τι έκανες;!» Ήμουν μπερδεμένη. Τότε τα μάτια μου άρχισαν να καίγονται.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Έτρεξα στο νεροχύτη, ουρλιάζοντας. Ο Άντριου δεν είπε μια λέξη. Στάθηκε πίσω μου, κοιτάζοντάς με απάθεια. Αυτό είναι το τελευταίο πράγμα που θυμάμαι να βλέπω με τα δύο μάτια μου. Πολύ αργότερα έμαθα ότι ο Άντριου είχε ρίξει θειΐκό οξύ στο πρόσωπό μου.
Κάλεσε ασθενοφόρο. Σε κατάσταση σοκ, γλίστρησα στο πάτωμα. Δεν το ήξερα εκείνη τη στιγμή, αλλά ο χειριστής στο τηλέφωνο έλεγε στον Andrew να με ξεπλένει με νερό. Δεν το έκανε ποτέ. Αντ ‘αυτού, μου είπε: “Είπαν ότι αν σε ξεπλύνω, θα πυροδοτήσει τη χημική ουσία. Απλά κάτσε εκεί.” Με άφησε να καίγομαι και να ουρλιάζω για 13 λεπτά ενώ περιμέναμε το ασθενοφόρο.
Μπορώ να περιγράψω τον πόνο μόνο σαν να κάθομαι μέσα σε μια φωτιά. Το οξύ είχε καλύψει το πρόσωπο, το στήθος και τα χέρια μου, όπου έκαψε μέχρι και την κάτω επιδερμίδα, κάτω από τα νεύρα του προσώπου μου.
Όταν οι νοσοκόμοι έφτασαν εκεί, με απογύμνωσαν και με πήγαν στο μπάνιο και άρχισαν να με βρέχουν μανιωδώς. Μου έδωσαν μορφίνη και με έβαλαν στο ασθενοφόρο. Δεν θυμάμαι τίποτα άλλο.
Ξύπνησα στο νοσοκομείο με φοβερά εγκαύματα δύο μήνες αργότερα. Δεν μπορούσα να δω. Τα βλέφαρά μου ήταν ραμμένα κλειστά. Δεν μπορούσα να ανοίξω το στόμα μου ή να τεντώσω τα χέρια μου. Δεν μπορούσα να μιλήσω, να περπατήσω, να κάνω μπάνιο ή να ταΐσω τον εαυτό μου.
Αντιμετώπισα μήνες επανορθωτικής χειρουργικής και μοσχευμάτων δέρματος. Όταν τελικά είδα το πρόσωπό μου, δεν μπορούσα να το πιστέψω. Δεν μπορούσα καν να καταλάβω από πού ξεκινούσαν και που τελείωναν τα χαρακτηριστικά μου. Ήταν πάρα πολύ σουρεαλιστικό για να το συνειδητοποιήσω.
Η οικογένειά μου μου είπε ότι ο Άντριου τους παρενοχλούσε, ρωτώντας εμμονικά για το πρόσωπό μου και είπε ότι θα με φρόντιζε, ανεξάρτητα από το πως είχα γίνει εμφανισιακά. Τους είπε ότι είχε γλιστρήσει και είχε πέσει, και έτσι μου ήρθε το οξύ στο πρόσωπο καταλάθος.
Ήξερα ότι δεν ήταν ατύχημα και ήξερα ότι θα ήταν δύσκολο να αποδειχθεί, γιατί ήταν έξυπνος άνθρωπος. Ποτέ δεν ήταν βίαιος μαζί μου, αλλά με έλεγχε και με χειραγωγούσε.
Τους επόμενους τέσσερις μήνες, κατάφερα να ανακτήσω την όρασή μου στο ένα μάτι και δύο μήνες μετά την επίθεση, περπατούσα ξανά.
Το πρώτο πράγμα που έκανα ήταν να πάω στο τοπικό αστυνομικό τμήμα κοντά στο σπίτι μου, και να υποβάλω μια αναφορά. Δεν το δέχτηκαν. Είπαν ότι με ρώτησαν όταν έφτασα στο νοσοκομείο πως έγινε και είπα ότι ήταν ατύχημα. Δεν το θυμάμαι αυτό.
Μήνες πέρασαν και τελικά πήγα στο γραφείο του εισαγγελέα και είπα στην βοηθό εισαγγελέα την ιστορία μου. Με πίστεψε και άνοιξε ξανά την υπόθεση. Τον Ιούλιο του 2015, τελικά ξεκίνησε η δίκη.
Ο Άντριου βρέθηκε ένοχος για απόπειρα ανθρωποκτονίας εκ προμελέτης και ενδοοικογενειακή βία. Καταδικάστηκε σε ποινή φυλάκισης 40 ετών. Θα κάτσει μέσα τα 20.
Δημιούργησα ένα ίδρυμα για την υποστήριξη των θυμάτων ενδοοικογενειακής βίας. Οι επιθέσεις με οξύ είναι παγκόσμιο ζήτημα – είναι πιο σπάνιες στις ΗΠΑ και στην Ευρώπη, αλλά πιο συνηθισμένες σε άλλα μέρη, για παράδειγμα στο Μπαγκλαντές.
Πιστεύω ότι ο Άντριου με επιτέθηκε επειδή ήξερε ότι θα χωρίσω μαζί του εκείνο το Σαββατοκύριακο, κάτι που αποφάσισα να κάνω όταν ο 13χρονος γιος μου μου είπε ότι ένιωθε φοβισμένος γύρω του.
Αλλά ένα πράγμα που προσπαθούσε να καταστρέψει – την ομορφιά μου – δεν είχε καμία σχέση με το πρόσωπό μου.
Δεν είχε καταλάβει πως αυτή δεν έχει σχέση με την εξωτερική εμφάνιση.
Δεν μπορείς να κάψεις την ακεραιότητα, το χαρακτήρα ή το θάρρος κάποιου. Αυτό που νόμιζε ότι θα καταστρέψει, ποτέ δεν το άγγιξε.
Πηγή: theguardian.com
