Γεια σας. Είμαι 37 ετών χωρίς παιδιά και είμαι παντρεμένη εδώ και 10 χρόνια. Νόμιζα πως είχα έναν ευτυχισμένο και ήσυχο γάμο.
Δεν είχα καταλάβει ότι ο άντρας μου με απατούσε. Στις υποχρεώσεις του σωστός, με εμένα τρυφερός, δεν είχε δώσει ποτέ το παραμικρό δικαίωμα. Ταξίδια, εκδρομές, καλή ζωή γενικά, δεν είχα παράπονο. Το μόνο μελανό σημείο εγώ ήθελα παιδιά και αυτός όχι. Τα πρώτα χρόνια τον παρακαλούσα για εξωσωματική τίποτα αυτός. Μετά εγκατέλειψα την ιδέα για να μην τον χάσω.
Τελικά όμως δεν ήταν αυτό το μόνο μελανό σημείο. Τα 3 τελευταία χρόνια είχε ερωμένη την πρώην του, την κοπέλα που είχε σχέση πριν τον γάμο μας. Η επαφή τους ξεκίνησε ξανά από τότε που αυτή έχασε τον άντρα της σε τροχαίο. Έμαθα τα πάντα όπως και ότι η κοπέλα είναι τώρα 6 μηνών έγκυος από αυτόν. Πώς τα έμαθα;
Ήρθε ο ίδιος και μου τα είπε όλα. Μου ζήτησε να μην χωρίσουμε, να τον συγχωρέσω ότι θα χωρίσει μαζί της κλπ. και ότι φυσικά θα αναγνωρίσει το παιδί αλλά να μην ανησυχώ και δεν θα αλλάξει τίποτα μεταξύ μας.
Εγώ για να τον συγχωρέσω και να μην κάνω αίτηση διαζυγίου, του είπα να μου δώσει το μωρό. Τόσο απλά. Έκανε παιδί με άλλη αντί μαζί μου, μετά από 10 χρόνια γάμου. Τώρα λοιπόν για να μην αισθάνομαι απειλή ότι μπορεί ανα πάσα ώρα να με αφήσει για την άλλη και επειδή αξίζω κι εγώ μια ολοκληρωμένη οικογένεια, ζητάω να υιοθετήσω το μωρό. Αυτή είναι νέα θα κάνει άλλο.
Με βρίσκετε παράλογη;
Φωτεινή