H Caz Chisholm είναι μία από τις εκατοντάδες γυναίκες που εμπλέκεται στο «μεγαλύτερο ιατρικό σκάνδαλο» στην ιστορία της Αυστραλίας.

Τον Ιανουάριο του 2014, η Chisholm δέχτηκε τις συμβουλές του γυναικολόγου της ότι ένα ουρογυναικολογικό χειρουργικό πλέγμα ήταν η καλύτερη θεραπεία για την ακράτεια των ούρων της.

«Ήθελα απλά να μπορώ να μπορώ παίζω με το γιο μου χωρίς να με απασχολεί,» δήλωσε η μητέρα στο BuzzFeed News.

Τα ουρογυναικολογικά πλέγματα χρησιμοποιούνται για να αντιμετωπίσουν δύο βασικές παθήσεις που αφορούν τις γυναίκες.

Η μία είναι η ακράτεια ούρων και η άλλη είναι η πρόπτωση του πυελικού οργάνου. Στη προκειμένη περίπτωση, το πλέγμα εμφυτεύεται στην ουρήθρα.

Τα πλέγματα βγαίνουν σε διαφορετικά σχήματα και μεγέθη και είναι μη απορροφήσιμα, που σημαίνει ότι το εμφύτευμα θα παραμείνει στον οργανισμό μόνιμα.

«Η γυναικολόγος δεν εξήγησε πολλές λεπτομέρειες για τις παρενέργειες πιθανών επιπλοκών και της είχα μεγάλη εμπιστοσύνη,» περιγράφει η Chisholm.

Το εμφύτευμα τοποθετήθηκε χειρουργικά για να στηρίζει την ουρήθρα. Ξύπνησε από το χειρουργείο έχοντας «ανυπόφορο πόνο» στα πόδια της που απλώθηκε στη ηβική περιοχή και της λεκάνης.

«Ακόμα και 6 εβδομάδες μετά φοβόμουν να πάω για κολύμπι, επειδή φοβόμουν ότι δεν είχα αναρρώσει. Ένιωθα σα να περπατάνε μυρμήγκια στη λεκάνη μου και μου είπαν ότι ήταν νευρολογική αντίδραση.»

Είχε έντονο κνησμό και πόνο. «Αιμορραγούσα επειδή το έξυνα. Με έστειλαν σε δερματολόγο που μου έδωσε κρέμα με κορτιζόνη.

9 μήνες αργότερα, η Chisholm κοιμόταν έχοντας ένα μαξιλάρι ανάμεσα στα πόδια της και άλλαζε συχνά στάση για να ελαφρύνει το πόνο.

«Είχα επίσης χάσει την αίσθηση της κλειτορίδας μου.» Αποφάσισε ότι τα συμπτώματα οφείλονταν στο εμφύτευμά της.

«Έψαξα στο Διαδίκτυο και βρήκα γυναίκες που είχαν παρόμοια θέματα με μένα και συνειδητοποίησα ότι ο μόνος τρόπος για να αναρρώσω ήταν με πλήρη αφαίρεση.

Έφτιαξε ομάδα στήριξης για γυναίκες που είχαν υποβληθεί σε τέτοιο χειρουργείο το Νοέμβριο του 2014 και έκτοτε πάνω από 800 γυναίκες από την Αυστραλία έχουν συνδεθεί, πολλές από τις οποίες συναντιούνται τακτικά για να στηρίζουν η μία την άλλη.

«Σε πολλές μας είπαν ότι τα φανταζόμαστε, επειδή οι γυναίκες πάντα αντιμετωπίζονται ως υποχόνδριες,» αναφέρει η Chisholm.

Δε μπόρεσε να βρει χειρουργό στην Αυστραλία που θα αφαιρούσε ολόκληρο το εμφύτευμα, αλλά βρήκε, όπως και δεκάδες άλλες γυναίκες από την Αυστραλία, τη μοναδική επιλογή για αφαίρεση στις ΗΠΑ.

Οι ασθενείς που έχουν τέτοιο εμφύτευμα ταξιδεύουν από όλο το κόσμο στο St. Louis του Μιζούρι για να επισκεφτούν τον μαιευτήρα και γυναικολόγο Dionysios Veronikis.

Ο Veronikis δήλωσε ότι έχει αφαιρέσει χειρουργικά πάνω από 1.000 εμφυτεύματα από το 1994 και έχει παρατηρήσει μια ραγδαία αύξηση τα τελευταία 5 χρόνια.

«Μια κοινωνία κρίνεται από τον τρόπο που αντιμετωπίζει τις γυναίκες και τα παιδιά…και νομίζω ότι αυτό είναι ένα σκοτεινό κεφάλαιο,» αναφέρει ο Veronikis.

«Αυτές οι ζωές των γυναικών έχουν αλλάξει μόνιμα.»

Η Chisholm ξόδεψε 35.000 δολάρια για το ταξίδι και την εγχείρηση.

«Είμαι ανύπαντρη μητέρα και εργάζομαι με ημιαπασχόληση. Έπρεπε να πάρω δάνειο και να δανειστώ χρήματα από τους γονείς μου, που ακόμα ξεπληρώνω.

«Βρισκόμουν εκεί για 3,5 εβδομάδες και όταν επέστρεψα Αυστραλία μου πήρε 6 μήνες για να επανέλθω. Δε μπορώ να περπατήσω πάνω από 45 λεπτά.

Η Chisholm ανησυχεί για μόνιμη ζημιά στα νεύρα, ωστόσο η αίσθηση στη κλειτορίδα έχει επανέλθει.

«Με αυτά τα εμφυτεύματα οι γυναίκες τραυματίζονται και κάνουν επώδυνο σεξ. Υπάρχουν κάποιες γυναίκες στην ομάδα που οι άντρες τους τις παράτησαν, εξαιτίας των επιπτώσεων στην ερWτική τους ζωή.»

Δυστυχώς για την Chisholm, η ακράτεια ούρων χειροτέρεψε και νιώθει την ανάγκη να ουρήσει ξαφνικά. «Μερικές φορές βρέχω το κρεβάτι μου.»

Άλλες επιλογές για τη θεραπεία της ακράτειας ούρων είναι η φαρμακευτική αγωγή, ενέσεις με μπότοξ και χειρουργείο.

πηγή : fanpage