Τα δάχτυλά της μητέρας μου γλίστρησαν κάτω από την κορδέλα και έπειτα στο τελείωμα του κοκκινοπράσινου χαρτιού περιτυλίγματος. Με κοίταξε χαρίζοντας μου το όμορφο χαμόγελό της καθώς ξετύλιγε αργά το δώρο της και ο πατέρας μου την κοίταζε περιμένοντας ήσυχα να αποκαλύψει το περιεχόμενό του.
Παρούσα ήταν όλη η οικογένεια, στην οποία παίρνω κάθε χρόνο δώρα και παρόλο που τα δώρα μπορεί να διέφεραν – άλλοτε ήταν ημερολόγιο, άλλοτε κάποιο βιβλίο, η οικογένεια ήταν ίδια μέχρι πρότινος.
“Είναι από το ταξίδι που κάναμε το καλοκαίρι…“ είπα προσπαθώντας να κρατήσω σταθερή τη φωνή μου καθώς οι δυο τους κοίταζαν το άλμπουμ με τις φωτογραφίες “…λίγο πριν το ατύχημα“. Πήγα στο δωμάτιό μου, κάθισα στην άκρη του κρεβατιού και κουνιόμουν πέρα δώθε με τα καυτά δάκρυα να κυλούν στο πρόσωπό μου. “Συγκρατήσου“ σκέφτηκα, “σε χρειάζονται εκεί κάτω“.
Άκουγα τα τρία μου παιδιά να γελούν και να παίζουν με τα δώρα που μόλις είχαν λάβει αλλά δεν άκουγα το συνηθισμένο γέλιο που συνόδευε τις οικογενειακές φωτογραφίες που έδινα στους γονείς μου κάθε χρόνο.
Συνήθως ουρλιάζαμε πάνω από το μωρό μιας και ήταν το νεότερο μέλος της οικογένειας ή θαυμάζαμε τη μεγάλη μου κόρη τόσο που είχε μεγαλώσει αλλά και πόσο πολύ ο γιος μου έμοιαζε με τον μπαμπά του.
Στο τέλος όλοι χαμογελούσαμε για να βγάλουμε την καθιερωμένη ετήσια οικογενειακή φωτογραφία… Οικογένεια… Ολόκληρη η οικογένεια… Μόνο που εκείνη τη χρονιά δεν άντεχα να τους βλέπω να κοιτάζουν εκείνες τις φωτογραφίες γνωρίζοντας ότι ήταν οι τελευταίες που βγάλαμε και οι 5 μας.
Με τρία παιδιά τη μαγεία των Χριστουγέννων τη ζεις ακόμα πιο έντονα. Μπορεί να είχα τρία παιδιά κάτω των 6 ετών που έπρεπε να τα ταΐσω, να τα αλλάξω, να τα πηγαινοφέρω σχολείο, να τους αγοράσω χριστουγεννιάτικα δώρα, να διακοσμήσω το σπίτι αλλά περνούσαμε τόσο ωραία που άξιζε κάθε κόπος και κούραση.
Αυτή η συνηθισμένη χαρά που είχα στις γιορτές έχει χαθεί. Είναι αδύνατον για μένα να νιώσω τη μαγεία των Χριστουγέννων όπως κάποτε γνωρίζοντας ότι ο άντρας μου δεν θα είναι ποτέ ξανά εδώ μαζί μας.
Έχουν περάσει έξι χρόνια και αναπολώ εκείνα τα Χριστούγεννα. Πέντε Χριστούγεννα έκτοτε έχοντας χάσει για πάντα τον άνθρωπο που ήταν ο Άγιος Βασίλης μου, που ήταν όλη μου η ζωή. Δυσκολεύομαι να το δεχτώ.
Υπάρχουν στιγμές που κάθομαι κάτω από το χριστουγεννιάτικο δέντρο με τα παιδιά μου και δεν μπορώ να πιστέψω ότι θα είναι έτσι η ζωή μας από δω και πέρα. Υπάρχουν στιγμές που περιμένω την πόρτα να ανοίξει, να μπει μέσα με μάγουλα κατακόκκινα από το κρύο και να γονατίσει για να αγκαλιάσει τα τρία μας παιδιά.
Τα παιδιά ήταν πολύ μικρά, μόλις 5, 3 και 1 έτους όταν πέθανε ο μπαμπάς τους οπότε δεν νιώθουν την απουσία του τα Χριστούγεννα τόσο έντονη όσο εγώ. Έχουν συνηθίσει τα πράγματα όπως είναι και δεν τους λείπει αυτές τις άγιες μέρες όσο λείπει σε μένα.
Δεν ξέρουν ότι το χαμόγελό μου είναι ψεύτικο και όχι αληθινό. Δεν ξέρουν τι αγώνα κάνω για να σιγουρευτώ ότι τα Χριστούγεννα θα είναι για εκείνα τόσο μαγικά όπως ήταν για μένα όταν ήμουν πιο νέα, πριν με αλλάξει η απώλεια.
Δεν ξέρουν πόσο σκληρά έψαξα να βρω το Χριστουγεννιάτικο πνεύμα μου. Το βρήκα θαμμένο στην άμμο του χρόνου που έγινε τελικά το γιατρικό μου.
Για πολλά χρόνια βούλιαζα αλλά και δεν μπορούσα να βοηθήσω τον εαυτό μου.
Ήθελα πίσω τον άντρα μου και αρνιόμουν πεισματικά να πιστέψω ότι δεν θα επέστρεφε πότε. Μόλις διαλύθηκε λίγο η ομίχλη της θλίψης συνειδητοποίησα ότι ήθελα να ξαναβρώ τη χαρά στα Χριστούγεννα, τη χαρά στη ζωή και ήταν στο χέρι μου να το κάνω και κάπως έτσι άλλαξα. Έπρεπε να αλλάξω. Άλλαξα τη διακόσμηση στο σπίτι επιλέγοντας φωτάκια που ο σύζυγός μου ήξερα ότι μισούσε.
Με τα παιδιά ξεκινήσαμε μία νέα παράδοση: Κάθε Χριστούγεννα πηγαίνουμε να δούμε κάποια θεατρική παράσταση ή πηγαίνουμε σε κάποια εκδήλωση κάτι που δεν κάναμε με τον άντρα μου και επιτέλους σταμάτησα να κοιτάζω την πόρτα και να περιμένω κάποιον που δεν θα έρθει ποτέ επιλέγοντας να δώσω προσοχή τους ανθρώπους που είναι μαζί μου.
Τώρα πια κοιτάζω τα παιδιά μου στην κουζίνα που φτιάχνουν τα αγαπημένα τους μπισκοτάκια και σκέφτομαι ότι αυτή είναι η πραγματική μαγεία των Χριστουγέννων!
Πηγή: milehighmamas.com – singleparent.gr