«Ο άντρας μου μας εγκατέλειψε και δεν ενδιαφέρεται πια για τα παιδιά. Κι ύστερα διαβάζω για το πόσο σημαντικός είναι ο πατέρας στη ζωή των παιδιών. Υπάρχει κάποιος να τον πείσει γι΄αυτό;».
«Είμαι ανύπαντρη μητέρα από επιλογή. Φοβάμαι ότι η απόφασή μου θα τραυματίσει το παιδί μου».
Τα παραπάνω είναι μόνο μερικά από τα email που λαμβάνουμε καθημερινά από μητέρες που μεγαλώνουν τα παιδιά τους μόνες. Είτε από επιλογή ή γιατί έτσι τα έφερε η ζωή, αυτές οι μητέρες εργάζονται σκληρά να δώσουν στα παιδιά τους ό,τι χρειάζονται, εκτός από ένα: Τον πατέρα τους!
Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι ο πατέρας είναι σημαντικός στη ζωή ενός παιδιού όπως κάθε γονιός. Αν o γονιός αγαπάει το παιδί του είναι υποστηρικτικός και ασχολείται μαζί του, θα το επηρεάσει θετικά. Αν από την άλλη ο γονιός αφήσει το παιδί του, είτε από τύχη ή από επιλογή, το κενό μένει στο παιδί για πάντα. Μπορεί το παιδί να ξεπεράσει την απώλεια του γονέα; Φυσικά. Με πολύ αγάπη και υποστήριξη από τον γονιό που είναι δίπλα του. Απλά όπως με όλες τις απώλειες, το παιδί αλλάζει για πάντα, μπορεί ωστόσο να επιζήσει από οτιδήποτε αρκεί να έχει στο πλάι του έναν γονιό που θα το βοηθήσει να επεξεργαστεί τα συναισθήματά του.
Αν λοιπόν είσαι μητέρα που-για οποιονδήποτε λόγο- μεγαλώνεις το παιδί σου χωρίς πατέρα, πρέπει να ξέρεις ότι:
Αυτό που ουσιαστικά κάνει τα παιδιά να «ανθίζουν» είναι η απεριόριστη αγάπη. Με το να δέχεσαι τα συναισθήματα του παιδιού σου, να βλέπεις τα πράγματα από τη δική του πλευρά, να είσαι γενναιόδωρη συναισθηματικά μαζί του, είναι πολύ σημαντικό, είτε το μεγαλώνει ένας γονιός είτε δύο.
Η αρνητική παρουσία του γονιού στη ζωή του παιδιού είναι χειρότερη από την απουσία του.Όταν ένας πατέρας, συμπεριφέρεται στο παιδί με άσχημο ή επικριτικό τρόπο είναι χειρότερο από το να φύγει αυτός ο πατέρας, εφόσον η μητέρα που μένει πίσω, δείξει όλη της την αγάπη στο παιδί. Το παιδί μπορεί να θρηνήσει την απώλεια του πατέρα του αλλά αυτός ο θρήνος μπορεί να κοπάσει όταν υπάρχει υποστήριξη από τη μητέρα, λαμβάνοντας υπόψιν πως ο αρνητισμός πρέπει να απουσιάζει δια παντός από τη ζωή του παιδιού.
Η ζωή μιας μητέρας δεν είναι δύσκολη μόνο επειδή έφυγε ο πατέρας. Κυρίως είναι δύσκολη επειδή η μητέρα μεγαλώνει το παιδί μόνη της. Γι’ αυτό πρέπει να φροντίζεις τον εαυτό σου και την υγεία σου και να είσαι κατάλληλα προετοιμασμένη για διπλή δουλειά!
Οι γονείς του ίδιου φύλου μεγαλώνουν εξίσου καλά παιδιά. Η Αμερικάνικη Παιδιατρική Ακαδημία μελέτησε 3 γενιές για να φτάσει στο συμπέρασμα ότι τα παιδιά που μεγαλώνουν με γονείς του ίδιου φύλου, είναι το ίδιο συναισθηματικά υγιή με τα παιδιά που μεγαλώνουν με γονείς αντίθετου φύλου. Αυτό το συμπέρασμα είναι η απόδειξη ότι το σημαντικό στο μεγάλωμα ενός παιδιού είναι η αγάπη του γονιού και όχι το φύλο του.
Κάθε γονιός, ανεξαρτήτως φύλου, δίνει στο παιδί του ό,τι συναισθηματικό απόθεμα έχει. Αν προσέξεις ότι το παιδί σου χρειάζεται κάτι που δεν το παίρνει από σένα, μπορεί να μπείς στη διαδικασία να σκάψεις βαθιά μέσα σου και να του το δώσεις χωρίς καν να ήξερες ότι το είχες τελικά. Ή μπορείς να βρείς κάποιο αντρικό πρότυπο που να δώσει στο παιδί αυτό που χρειάζεται, όπως ο παππούς, ο θείος, κάποιος ξάδερφος ή οικογενειακός φίλος.
Δεν είναι το διαζύγιο που τραυματίζει τα παιδιά, αλλά ο τρόπος που το χειρίζονται οι γονείς . Η αλήθεια είναι ότι κάθε παιδί που οι γονείς του χωρίζουν, πληγώνεται. Αυτή η πληγή όμως, μπορεί να είναι μικρή, να επουλωθεί γρήγορα και να μην είναι τόσο πρόβλημα τελικά όσο το να ζει κάθε μέρα το παιδί σε εμπόλεμη ζώνη, βλέποντας τους γονείς του, να μαλώνουν συνεχώς. Η αληθινή πληγή, προκαλείται στο παιδί όταν ο γονιός το απορρίπτει, όταν αναγκάζεται να διαλέξει ανάμεσα στους γονείς ή όταν ο θετός γονιός είναι αρνητικός απέναντί του. Αν λοιπόν βιώνεις το διαζύγιο, στο χέρι σου είναι να διατηρήσεις τη κατάσταση σε πολιτισμένο επίπεδο, κάτι που κάνει πιο πιθανή τη παραμονή του πρώην συζύγου στη ζωή του παιδιού με θετικό τρόπο.
Θα είναι καλά το παιδί σου χωρίς πατέρα γύρω του; Η απάντηση είναι “Ναι”. Αρκεί να είσαι έτοιμη να σηκώσεις διπλό φορτίο. Αρκεί να πιστεύεις στις δυνάμεις σου, να αγαπάς το παιδί σου και να στέκεσαι φρουρός στη νέα μονογονεϊκή σου οικογένεια. Γιατί στο τέλος αυτό που μένει, δεν είναι πόσοι γονείς μεγαλώνουν το παιδί αλλά πόσοι το αγαπούν!
ΠΗΓΗ: www.diaforetiko.gr