Γράφει η Στέλλα Γρηγοροπούλου
Ξέχασαν οι άνθρωποι πώς να αγαπούν.
Ξέχασαν πώς να δίνουν δίχως να περιμένουν να πάρουν.
Ξέχασαν όλα εκείνα που κάνουν τον άνθρωπο ευτυχισμένο.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Ξέχασαν ακόμα και να λένε σ’ αγαπώ.
Θυμούνται μόνο να δείχνουν τον εαυτό τους και αυτό ακόμα χωρίς μεγάλη επιτυχία…
Θυμούνται πως να κάνουν τους άλλους να πονούν.
Ξέχασαν τα βασικά εκείνα μικρά πράγματα που ομορφαίνουν τη ζωή.
Ξέχασαν πως τα πιο πολύτιμα πράγματα που έχουμε στη ζωή μας δεν τα παίρνουμε με χρήματα.
Ξέχασαν τι σημαίνει πραγματική ευτυχία με σάρκα και οστά και πήγαν και την ακούμπησαν πάνω σε άψυχα πράγματα.
Ξέχασαν να κοιτούν τον ουρανό και να ονειρεύονται με όλες τους τις αισθήσεις ανεβασμένες στην πιο δυνατή ταχύτητα ενός αγωνιστικού αυτοκινήτου.
Δεν ξέρω αν έχουν κάτι άλλο να θυμηθούν όταν τα έχουν πετάξει όλα στον κάδο των άχρηστων αντικειμένων.
Ξέρω πως μέσα τους δεν έχουν αίμα και ζωή, έρωτα και πάθος.
Τα άφησαν και αυτά λίγο πιο εκεί στην άκρη του δρόμου δίπλα σε ένα κάδο που το πρωί θα πεταχτούν μαζί με τα αποφάγια και θα εξατμιστούν σαν να μην έγιναν ποτέ, σαν να μην τους άγγιξαν ποτέ, σαν να μην συνέβησαν ποτέ.
Θλιβερό μα ακόμα πιο πολύ άχαρο να μεγαλώνεις χωρίς καμία ελπίδα, χωρίς αγάπη στην καρδιά σου.
Ξέχασαν οι άνθρωποι να αγαπούν.
