«Μαμά, ο Μιχαλάκης ξέρασε μέσα στην τάξη σήμερα!», είπε ο γιος μου μπαίνοντας σπίτι με μάτια γουρλωμένα και τόση έμφαση στα λεγόμενά του, λες και είχε δει ιπτάμενο δίσκο να προσγειώνεται στο προαύλιο του σχολείου. Πολύ τον λυπάμαι τον καημένο το Μιχαλάκη. Πόσο άσχημα θα ένιωσε. Ο εμετός δεν είναι και το πιο ευχάριστο πράγμα, ειδικά μέσα σε μια τάξη γεμάτη από φίλους και συμμαθητές σου.
«Ναι;», είπα στο γιο μου έτοιμη να βάλω τα κλάματα. “Άχου τον κακόμοιρο. Πολύ κρίμα. Αλλά γιατί;”.
«Έβηχε τόσο πολύ, που του ήρθε εμετός και δεν πρόλαβε να πάει στην τουαλέτα! Η αδελφή του είναι σπίτι άρρωστη με γρίπη, οπότε μάλλον έχει και αυτός!».
Εκείνη τη στιγμή πρέπει να άλλαξα 10 χρώματα. Άρχισα να βλέπω θολά, κόκκινα συννεφάκια από τα νεύρα μου. Για μια στιγμή, νόμιζα, πώς θα πάθω κάτι. Δαγκώθηκα, μην πω τίποτα βαρύ μπροστά στο παιδί και ψέλλισα ένα «Περαστικά στο Μιχαλάκη» μετά βίας. Τον έστειλα να κάνει τα μαθήματά του για αύριο, αλλά βαθιά μέσα μου, ήξερα την καταιγίδα, που ερχόταν. Το αριστερό μου μάτι άρχισε να «χτυπάει». Κάποιον θα δω, σκέφτηκα. Μακάρι να μην είναι ο παιδίατρος, ξανασκέφτηκα.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Λίγες ώρες αργότερα και είχα πειστεί, ότι καλύτερα να είχα παίξει Τζόκερ. Θα έβγαζα κανένα φράγκο, τουλάχιστον. 40 πυρετός με τη μία και πόνοι σε όλο του το σώμα.
Συνολικά, το παιδί έμεινε 11 μέρες στο σπίτι με αυτή τη γρίπη. Ο άντρας μου έχασε 4 μέρες απ’ τη δουλειά του, χωρίς να πληρωθεί. Έκανα πάνω από μία εβδομάδα να δω τα μεγαλύτερα παιδιά μου, επειδή τα βάζαμε σε καραντίνα στα δωμάτια τους, για να ελαχιστοποιήσουμε την έκθεσή τους στη γρίπη. Ευτυχώς δεν κόλλησαν. Εγώ, όμως, δεν τη γλίτωσα.
Κλινήρης στο σπίτι με πόνους στα κόκαλα, σε όλα μου το σώμα και πιο πολύ στα πόδια (οι λεγόμενες κομάρες), κούραση και ατονία κι ας έπινα 10 καφέδες τη μέρα και έναν βήχα, λες και κάπνιζα χρόνια. Τέτοιο βήχα, δεν είχα ξανακάνει. Ένιωθα, λες και θα ξεκολλήσουν τα πνευμόνια μου.
Και ήμασταν και από τους τυχερούς. Είμαστε δυνατοί και υγιείς οργανισμοί, αλλιώς θα το περνούσαμε ακόμη χειρότερα.
Εκτός από την ταλαιπωρία, τους πόνους και την απλήρωτη άδεια από τη δουλειά του άντρα μου, έφυγαν πολλά λεφτά, που είχαμε- δεν είχαμε, έπρεπε να δώσουμε σε γιατρούς και φάρμακα, μόνο και μόνο για να μας επιβεβαιώσουν αυτό που ήδη ξέραμε: ότι έχουμε γρίπη και να μας δώσουν χαρτιά για τη δουλειά και το σχολείο, για να δικαιολογηθούν οι απουσίες.
Αυτό, που δεν ξέραμε και μάθαμε, όταν κάναμε εξετάσεις, ήταν ότι όλοι βρεθήκαμε θετικοί στη γρίπη τύπου Α (Η1Ν1), ακόμα και ο άντρας μου κι ας μή νόσησε, και ο γιατρός μας, μας είπε, ότι την περασμένη εβδομάδα υπήρξαν πάνω από 800 περιπτώσεις στο νοσοκομείο, που εργάζεται. Φαντάσου δηλαδή, τί γίνεται συγκεντρωτικά σε όλα τα νοσοκομεία. Μιλάμε για χιλιάδες περιστατικά.
Άγνωστο το από πού ξεκίνησε και εξαπλώθηκε τόσο γρήγορα. Προφανώς, ένας κόλλησε πολλούς και αυτοί οι πολλοί με τη σειρά τους μόλυναν ακόμα πιο πολλούς. Ίσως κάποιος γονιός το πέρασε στο παιδί του, το παιδί σε όλο το σχολείο, τα παιδιά και οι δάσκαλοι στις οικογένειές τους και οι γονείς στους συναδέλφους τους. Έτσι γίνονται αυτά και φτάνουμε σήμερα να μιλάμε για επιδημία.
Δεν ξέρω, πώς να το πω πιο κομψά, οπότε επίτρεψέ μου να στο πω χύμα: Αν το παιδί σου είναι άρρωστο, κράτα το σπίτι και μην το φέρεις σχολείο παρά μόνο, όταν γίνει τελείως καλά. Σε αυτή τη φάση, ούτε το σχολείο έχει ανάγκη, ούτε τα παιχνίδια, ούτε τίποτα. ΚΡΑΤΑ ΤΟ ΣΠΙΤΙ. Τα υπόλοιπα παιδάκια δεν σου φταίνε σε τίποτα, ούτε φυσικά οι γονείς τους να ταλαιπωρηθούν έτσι.
Εάν το παιδί σου είναι άρρωστο και εσύ δεν μπορείς να λείψεις απ’ τη δουλειά σου, για να μείνεις μαζί του, το καταλαβαίνω και το δέχομαι. Έχω βρεθεί σε αυτή τη θέση και πολλές φορές μάλιστα. Αν όμως, έχεις τη δυνατότητα να μείνεις μαζί του, κάτσε εκεί και φρόντισέ το. Σκέψου, πόσα παιδάκια θα αρρωστήσουν και πόσες οικογένειες θα υποφέρουν, όπως εσύ ή χειρότερα, απλά και μόνο, επειδή επέλεξες να το στείλεις σχολείο με γρίπη.
Δεν μιλάμε απλά για μία μύτη, που τρέχει ή για ένα αθώο βηχαλάκι. Μιλάμε για μία επικίνδυνη γρίπη, που μπορεί να σκοτώσει ανθρώπους με εύθραυστη υγεία. Το εμβόλιο κατά της γρίπης είναι αποτελεσματικό μόνο κατά 45%, οπότε, όταν στέλνεις το παιδί άρρωστο στο σχολείο ή αν είσαι εσύ άρρωστος/η και επιλέξεις για τους δικούς σου λόγους να βρεθείς στο ευρύ κοινό, είναι σαν να πυροβολείς αδιάκριτα μέσα σε κόσμο.
Είναι ανεύθυνο, εγκληματικό και επικίνδυνο και μπορεί να διακινδυνεύσεις τη ζωή άλλων ανθρώπων. Δεν μπορείς ενσυνείδητα και σκόπιμα να παίζεις με την υγεία και τη ζωή άλλων ανθρώπων, πόσο μάλιστα παιδιών, όπως τα δικά σου.
Είναι ένα πρόβλημα ευρέως διαδεδομένο και χρειάζεται να αλλάξουμε 3 βασικά πράγματα, προκειμένου να το μετριάσουμε.
- Πρέπει να κάνουμε κάτι σχετικά με τα δρακόντεια μέτρα ασφαλείας στα σχολεία
Μέχρι στιγμής αυτά τα μέτρα, ενθαρρύνουν τους περισσότερους ανθρώπους να στείλουν τα άρρωστα παιδιά τους στο σχολείο, αντί να τα κρατήσουν σπίτι. Είναι απαίσιο να πρέπει να επιλέξεις μεταξύ του να στείλεις ένα πιθανώς άρρωστο παιδί σχολείο ή να μείνεις σπίτι μαζί του σαν υπεύθυνος άνθρωπος και γονιός, χάνοντας 1-2 μέρες δουλειάς. Δεν απαιτεί κάθε ασθένεια επίσκεψη σε γιατρό και το να υποβαθμίζεις το πρόβλημα, ότι, έλα μωρέ, μια αθώα γριπούλα είναι, για να πάρεις το πολυπόθητο χαρτί επιβεβαίωσης απ’ το γιατρό, που σου επιτρέπει να στείλεις το παιδί σχολείο, δεν σε κάνει λιγότερο αθώο/α. Μπορείς εύκολα να καταχραστείς το σύστημα και να τη γλιτώσεις, αλλά ας είμαστε λίγο λογικοί και ας σκεφτούμε και τα παιδιά των άλλων.
- Οι άνθρωποι πρέπει να είναι σε θέση να μένουν σπίτι με το άρρωστο παιδί τους (ή όταν είναι οι ίδιοι άρρωστοι) χωρίς να χρειάζεται να ανησυχούν, μήπως χάσουν τη δουλειά τους
Χρειαζόμαστε κάποιες βασικές βελτιώσεις στον εργασιακό τομέα – συμπεριλαμβανομένου του μισθού και της αδείας για ημέρες ασθενείας. Σκέψου μόνο το εξής: Φαντάσου να έχεις βγει έξω για φαγητό και ο μάγειρας στην κουζίνα, που ετοιμάζει την παραγγελία σου και που δεν τον αφήνει το αφεντικό του να μείνει σπίτι να γίνει καλά, να είναι άρρωστος και να φταρνιστεί ίσως πάνω απ’ το πιάτο σου, πριν στο παραδώσει και πέσεις να το φας με λαιμαργία.
- Οι άνθρωποι πρέπει να δραστηριοποιηθούν και να βγουν έξω να βοηθήσουν, αντί να κάθονται στην άνεση του καναπέ τους
Μην στέκεσαι εκεί να μουρμουρίζεις, πόσο κινδυνεύει το παιδί σου και τί θα κάνεις, για να το προφυλάξεις και να μην αρρωστήσει. Το μοιρολόι καθισμένος/η στον καναπέ βλέποντας την έξαρση της γρίπης στην τηλεόραση δεν βοηθάει. Αντί λοιπόν να σκέφτεσαι, πόσες μέρες δουλειάς θα χάσεις, πόσα μυξομάντιλα θα μαζέψεις και πόσα λεφτά θα δώσεις σε φάρμακα και γιατρούς, προσπάθησε να κάνεις τον κόσμο καλύτερο για όλους, ειδικά για εκείνους, που παλεύουν για το παιδί τους, που ήδη κόλλησε και τα βλέπουν όλα μαύρα. Μίλα με άλλες μαμάδες/μπαμπάδες, ενημέρωσέ τους, βγάλε ανακοινώσεις στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, πώς να προφυλάξουν και οι άλλοι γονείς τα παιδιά τους και τί ενδείκνυται να κάνουν σε περίπτωση, που προσβληθούν.
Δεν θέλω να αρρωστήσει το παιδί σου, αλλά πιο πολύ δεν θέλω να αρρωστήσει το δικό μου. Όπως δεν θα επιτρέψω ποτέ στο παιδί μου να βλάψει το δικό σου, έτσι περιμένω το ίδιο και από σένα. Δεν νομίζω, ότι ζητάω πολλά.
Πηγή: scarymommy.com
