Κάθε μέρα η ζωή μας καλεί να πάρουμε αποφάσεις. Αποφάσεις, οποίες καθορίζουν και την πορεία που θα έχει ο χάρτης της. Αποφάσεις με τις οποίες μας ανοίγονται καινούριοι δρόμοι , διαφορετικοί από αυτούς που είχαμε συνηθίσει μέχρι τώρα να βαδίζουμε. Αποφάσεις που μας επιφυλάσσουν νέες διαδρομές, με νέες ευκαιρίες κι εμπειρίες. Αποφάσεις οι όποιες στο τέλος μάς διδάσκουν κι όμως πως τίποτε δεν είναι εύκολο σε αυτήν την ζωή και ότι για να φτάσει κανείς στο όνειρό του και να το αγγίξει θα πρέπει πρώτα να τσαλακωθεί και να ταλαιπωρηθεί.
Αυτό όμως που δεν μπορεί να καθοριστεί εύκολα είναι η ποιότητα αυτών των αποφάσεων, διότι ένας δρόμος έχει πάντοτε και τις στροφές του και τις λακούβες του, με αποτέλεσμα τις περισσότερες φορές να πέφτουμε έξω από τα θέλω μας. Να αναγκαζόμαστε να κάνουμε πράγματα που ποτέ άλλοτε δε θα τα κάναμε. Και φτάνοντας έτσι σε ένα αδιέξοδο που δεν είχαμε προβλέψει, να αναγκαστούμε να αλλάξουμε τα όσα είχαμε σχεδιάσει αρχικά για μας.
Ωστόσο εμείς είμαστε οι επιλογές μας. Εμείς φτιάχνουμε τον χάρτη της ζωής μας. Εμείς σχεδιάζουμε και τους δρόμους της και με βάση αυτόν πορευόμαστε . Γι’ αυτό και ο κάθε σταθμός όπου φτάνουμε, μας ανήκει. Και για τον καθένα από εμάς καλώς ή κακώς υπάρχει μία μοναδική διαδρομή. Δεν γίνεται όλοι να συμβαδίζουμε άλλωστε, γιατί τότε θα χανόταν η μαγεία και το μυστήριο.
Όμως παρόλο που τα γνωρίζουμε όλοι αυτά, πάντα βρίσκουμε ευκαιρίες για να συγκριθούμε με τους άλλους και ειδάλλως να τους κατηγορήσουμε . Όσο κι αν γνωρίζουμε την διαφορετικότητα που μας διατρέχει όσο κι αν ξέρουμε πως ο καθένας από εμάς είναι μοναδικός, τόσο τα αμελούμε και επιδιδόμαστε πάλι στην κριτική. Είναι φαύλος κύκλος οποίος όμως έχει την ελπίδα να κλείσει μόνο αν εμείς το καταλάβουμε γρήγορα και βάλουμε την τελεία.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Πριν σχολιάσουμε όμως το οτιδήποτε, έχουμε σκεφτεί το τι μπορεί να πέρασε κάποιος για να οδηγηθεί σε αυτό το σημείο που είναι τώρα; Έχουμε αναλογιστεί το τι μπορεί να συνάντησε στο δικό του ταξίδι; Και προπάντων πόσο καλά γνωρίζουμε πώς ένιωσε και τι δυσκολίες αντίκρισε για να φτάσει να κάνει όσα έκανε;
Μα πόσο εύκολα κρίνουμε;
Συνήθως γνωρίζουμε το σφάλμα και το λάθος του άλλου. Αλλά αυτό που δεν γνωρίζουμε και το αγνοούμε και το οποίο είναι και το βασικότερο από όλα είναι η πηγή και η αιτία που το προκάλεσε. Δεν είναι εύκολο να εντοπιστούν αυτά τα δυο στοιχειά καθώς είναι γραμμένα πάνω στην καρδιά. Είναι χαραγμένα πάνω στη θλίψη και τον πόνο του άλλου.
Και ποιoς από εμάς ξέρει να διαβάζει συναισθήματα ;
Καλά όσο για τις σωστές αποφάσεις οι οποίες μπορεί οδήγησαν κάποιον τυχερό να πετύχει τον στόχο του, ούτε λόγος. Εκεί όλοι σωπαίνουμε. Τι να πούμε και άλλωστε; Αφού το μόνο που αναζητούμε και μας απασχολεί είναι τα ψεγάδια των άλλων, τα οποία μας κάνουν να νιώθουμε καλύτερα γιατί κρίνοντάς τα ανακουφιζόμαστε από τα δικά μας, τα ξεχνάμε, αφήνοντας τα για λίγο στην άκρη.
Και ποιoς χάρτης σας είπε κανείς πως είναι αψεγάδιαστος; Σε ποιον χάρτη δεν μπερδεύτηκαν τα θέλω με τα πρέπει και ανακατεύτηκαν τα σωστά με τα λάθη; Ποιoς έφτασε χωρίς δυσκολίες κι εμπόδια στον στόχο του; Ποιoς δεν έκατσε να ξανασχεδιάσει τον δρόμο του γατί κάτι στράβωσε στην πορεία ; Ποιoς εν τέλει δεν τσαλακώθηκε και δεν ταλαιπωρήθηκε όπως σας είπα;
Γι’ αυτό εσείς που ακόμη δεν μάθατε την πικρία της ζωής και το παίζετε αλάνθαστοι, την επόμενη φορά που θα κρίνεται τον οποιοδήποτε, συλλογιστείτε πως ο άνθρωπος είναι ένα σύμπλεγμα γεμάτο από σωστά και λάθη. Κι προτού κρίνετε τα λάθη κάποιου φροντίστε να εκτιμήσετε πρώτα τα σωστά του. Γιατί εκτιμώντας τα σωστά του θα μπορέσετε να διαβάσετε το ελάχιστο της καρδιάς του. Κι όταν το διαβάσετε να είστε σίγουροι πως εσείς οι ίδιοι θα τον δικαιώσετε για τα λάθη του, γατί πλέον θα ξέρετε. Πλέον θα έχετε καταλάβει.
Πλέον, θα έχετε μάθει.
Της Ασημίνας Μάνου.
πηγή : anapnoes
