Η Άννα ψάχνει κάποιον γύρω στα 30-35 για να κάνει σχέση. Της έχει λείψει η συντροφικότητα και το μοίρασμα. Και σε όποιον άντρα τολμά να το πει έτσι ακριβώς, της λέει «άντε γεια» και φεύγει… Ή δεν της λέει τίποτα και πάλι φεύγει. Ή κάνει την γκριμάτσα «μπλιάχ» και πάλι φεύγει.
Οι πολύ μικρότεροί της δε της κάνουν. Οι πολύ μεγαλύτεροί της πάλι δεν της κάνουν.
Ο Τάσος ψάχνει κάποια γύρω στα 30-35 για να κάνει σχέση. Έχει βαρεθεί να μπλέκει με ξενέρωτες, που ισιώνουν μια ώρα το μαλλί για τα μπουζούκια και μόλις ακούσουν για κουλτούρα, όπου φύγει φύγει… Θέλει μια σοβαρή γυναίκα να μπορεί να πει και δυο κουβέντες. Να μπορεί να μοιραστεί την καθημερινότητά του. Τόσο δύσκολο είναι;
Τα φέρνει η τύχη έτσι που γνωρίζονται.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Δε θα σας πω πολλά.
Δεν έχει σημασία η αφετηρία. Η εξέλιξη σε μια σχέση είναι πιο σημαντική.
Βέβαια, τώρα που το σκέφτομαι έγινε κάτι στην αφετηρία… που μπορεί και να έχει σημασία για την εξέλιξη αλλά δε θα σας το αποκαλύψω τώρα. Ακόμα ούτε οι ίδιοι δεν το έχουν αντιληφθεί. Ποια είμαι εγώ λοιπόν που θα αποκαλύψω τα γεγονότα πριν την ώρα τους;
Γνωρίστηκαν λοιπόν.
Όλα καλά.
Ένιωθαν να ταιριάζουν. Ότι είναι πλασμένοι ο ένας για τον άλλον. Μιλούσαν την ίδια γλώσσα σώματος, εγκεφάλου και ζωής. Είναι αυτό που λένε: δε χρειάζεται να βλέπεις τα ίδια πράγματα με τον ίδιο τρόπο, αλλά χρειάζεται να βλέπεις προς την ίδια κατεύθυνση. Και εκείνοι έβλεπαν…
Ξεχώρισαν ο ένας τον άλλον για την ειλικρίνεια και την εμπιστοσύνη που ενέπνεαν. Σπάνια χαρακτηριστικά στις μέρες μας θα έλεγα.
Μια μέρα συναντήθηκαν με ένα φιλικό ζευγάρι. Ρωτάει η Μαρίνα:
-Πώς γνωριστήκατε παιδιά;
Κοιτάζονται και οι δύο και νιώθουν μια σπίθα να ανάβει. Είναι εκείνη η στιγμή που ένα ζευγάρι νιώθει ότι μαζί έχει φτιάξει κάτι μαγικό και μοναδικό. Η στιγμή που συνειδητοποιεί πως η αφετηρία είχε σημασία τελικά…
Έσκασαν στα γέλια και οι δυο μαζί.
Είχαν βρεθεί σε μια οικογενειακή μάζωξη. Είχε γενέθλια ο ξάδερφος της Άννας και είχε φέρει και τον μέλλοντα κουμπάρο του, τον Τάσο. Φαινόταν ξεκάθαρα πως και οι δυο είχαν ξενερώσει με τη ζωή τους σε αυτό το πάρτι γενεθλίων. Ήταν όλη η οικογένεια μαζεμένη, μιλούσαν για τον επικείμενο γάμο του ξαδέρφου και η Άννα δεν άντεξε να ακούει πάλι για δεξιώσεις και προσκλητήρια.
Προτίμησε λοιπόν να βγει στον κήπο.
Τότε ήταν που έπεσε πάνω στον Τάσο ο οποίος για τον ίδιο λόγο είχε βγει έξω.
Μάλιστα ήταν σκοτεινά και καθώς δεν τον είδε κάθισε πάνω του.
-Ωχ, συγγνώμη, δεν σας είδα, είπε η Άννα εντελώς αμήχανη.
-Δεν πειράζει. Ας γίνει και κάτι σε αυτό το πάρτι να με βγάλει από τη βαρεμάρα μου, είπε ο Τάσος που είχε συνηθίσει το σκοτάδι και μπορούσε να τη δει μια χαρά.
Συζητούσαν πάνω από δυο ώρες. Μέχρι που έφυγαν σχεδόν όλοι και έμειναν τελευταίοι.
Ο Τάσος ήθελε να ρωτήσει την ηλικία της αλλά φοβόταν μην τη φέρει σε δύσκολη θέση. Του είχαν μάθει να αποφεύγει να ρωτάει μια γυναίκα για την ηλικία και τα κιλά της.
Αλλά και η Άννα ήθελε να ρωτήσει την ηλικία του γιατί της φαινόταν αρκετά ώριμος και κατασταλαγμένος από τη συζήτηση που είχαν κάνει.
Τελικά το θάρρος το πήρε η Άννα.
-Πόσο χρονών είσαι;
-31.
-Αλήθεια; Πιο μικρός δείχνεις.
Ωραία, σκέφτηκε η Άννα.
-Εσύ; ρώτησε και ο Τάσος.
-Και γω 31.
Ωραία σκέφτηκε και ο Τάσος.
Και να που δυο χρόνια μετά ετοιμάζουν τα χαρτιά του γάμου τους.
Και τότε είναι που καταλαβαίνουν πως μια λάθος αφετηρία μπορεί να τα γκρεμίσει όλα στο λεπτό.
Γιατί ο Τάσος είναι ετών 25 και η Άννα ετών 40.
Δηλαδή όταν γνωρίστηκαν ο Τάσος ήταν ετών 23 και η Άννα ετών 38.
Μια λάθος αφετηρία είναι ικανή να αλλάξει το ρου της ιστορίας;
Ίσως ναι, ίσως και όχι.
Εξαρτάται από το κάθε ζευγάρι.
Ο Τάσος και η Άννα πάντως αποφάσισαν πως η ηλικία δεν είναι τόσο σημαντικός λόγος για να διαλύσουν τον γάμο τους.
Η έλλειψη εμπιστοσύνης όμως και το ψέμα είναι.
Υποσχέθηκαν λοιπόν ενώπιον θεού και ανθρώπων πως στο εξής δε θα νιώσουν άσχημα για καμία ηλικία και αν νιώσουν θα το εκμυστηρευτούν.
Υποσχέθηκαν πως η εμπιστοσύνη χτίζεται μόνο αφού παραδεχτούν όλες τις αδυναμίες τους και τις παραδέχτηκαν όλες (ή τουλάχιστον όλες) και έτσι ξεκίνησαν μαζί μια νέα αρχή.
Γιατί η αφετηρία είναι αυτή που καθορίζει και το αποτέλεσμα τελικά.
Αλλά οι αφετηρίες είναι πολλές.
Μπορεί να είναι και καθημερινές.
Ας μη βγάζουμε από τη ζωή μας τόσο εύκολα τους ανθρώπους στηριζόμενοι σε αριθμούς.
Ας στηριχθούμε σε αυτά που νιώθουμε.
Καλή νέα αρχή!
Της Ματίνας Σταθάκη.
πηγή : anapnoes
