Γράφει ο Γιώργος Καραγεώργος
Περί μοναξιάς και καραντίνας ο λόγος!
Τα έχεις μπερδέψει, κάτσε λιγάκι να σου πει τι πάει να πει μοναξιά κάποιος που δεν είναι απλά μοναχικός, αλλά, είναι στα αλήθεια μόνος.
Μοναξιά φίλε, είναι να είσαι κλεισμένος σπίτι σου και να μην σε ψάχνει κανείς.
Μοναξιά είναι να μην λείπεις σε κανέναν, να μην γίνεται αισθητή η απουσία σου, να είσαι μια αόρατη οντότητα.
Καραντίνα είναι να μην δέχεσαι ούτε μια κλήση στο τηλέφωνο σου, να μην σου έρχεται ούτε ένα μήνυμα, που να έχει σημασία.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Καραντίνα είναι να ζεις με μικρές αναπνοές από μνήμες του παρελθόντος, και να σου κόβεται η ανάσα γιατί δεν μπορείς να φτιάξεις ούτε μια για το μέλλον. Είναι να εισπνέεις διοξείδιο από εκείνο που αγαπάς και να εκπνέεις οξυγόνο για να του το χαρίσεις.
Μόνος είναι εκείνος που αγάπησε αλλά δεν αγαπήθηκε ποτέ, και πιο μόνος είναι εκείνος που δεν αντέχει να κοιτάζει την μορφή του στον καθρέφτη.
Μόνος είναι εκείνος που δεν του δόθηκε καμία ευκαιρία όταν την ζήτησε, ενώ έδωσε αμέτρητες.
Καραντίνα είναι να πάει να σπάσει η καρδία σου σε ένα αντίκρισμα, όμως τα ματιά που είναι απέναντι να μην σε κοιτάζουν καν.
Καραντίνα είναι να πεθαίνεις από πόθο, κι ο αδιάφορος που ποθείς να σε πυροβολεί εξ επαφής στον κρόταφο με την σιωπή του.
Μοναξιά είναι να φροντίζεις, να νοιάζεσαι, να ανησυχείς, να φοβάσαι, να τρέμεις για κάποιον, κι αυτός να σε κερνάει το τίποτα του.
Μόνος είναι εκείνος που πλαγιάζει με τα ανήσυχα τα “αχ” του κάθε βράδυ και τα μαλώνει για να κάνουνε ησυχία.
Μόνος είναι εκείνος που δεν τον φοβάται τον θάνατο, γιατί τον έχουν θανατώσει ήδη αμέτρητες φορές.
Μοναξιά είναι να έχεις προσφέρει την ψυχούλα σου και να στην έχουνε πετάξει στα λασπόνερα, σαν κάτι ασήμαντο και τιποτένιο.
Καραντίνα είναι να έχεις ξεχάσει πως είναι η αγκαλιά, να μην θυμάσαι τι γεύση έχει το φιλί, να λησμονάς πως είναι να αγγίζουν το κορμί σου άλλα χέρια, και πως είναι να ενώνεσαι και να λυτρώνεσαι από έναν άλλο άνθρωπο.
Μοναξιά είναι να ισορροπείς σε τεντωμένο σχοινί και να μην υπάρχει ούτε ένας άνθρωπος για δίχτυ ασφάλειας από κάτω, για να σε σταματήσει όταν θα αρχίσει η πτώση σου.
Καραντίνα είναι να σου κλέψανε τους ήλιους σου και να σου δώσανε πίσω σύννεφα μουντά και φορτωμένα.
Μοναξιά δεν είναι φίλε μου το “μένουμε σπίτι”, μοναξιά είναι ένα σπίτι που μοιάζει φυλακή υψίστης ασφαλείας, και μια ψυχή που είναι ισόβια φυλακισμένη σε έναν έρωτα που μοιάζει με χειμώνα στάσιμο, βαρύ και βροχερό…
πηγή : loveletters.gr
