Γράφει η Σοφία Παπαηλιάδου

Από την ζωή σου, θα περάσουν έρωτες, αγάπες και περαστικοί.

Εκείνον που δεν θα σου πουλήσει το “σ’αγαπώ” αλλά θα στο δώσει με πράξεις.

Εκείνον που οι πράξεις του θα είναι μεγαλύτερες από τα λόγια του, ακόμα κι αν είναι ένα φιλί για καλημέρα κι ένα μήνυμα “σε σκέφτομαι” μέσα στον πανικό της μέρας..

Εκείνον τον τρελό που δεν θα φοβηθεί ποτέ να σου πει πώς νιώθει..

Που δεν θα σου κρύψει πίσω από εγωισμούς το ότι του λείπεις..

Εκείνον που θα σου ανοίξει την αγκαλιά του για να κρυφτείς τις ώρες που δεν αντέχεις ούτε τον εαυτό σου..

Που στις πιο σκοτεινές σου ώρες, δεν θα γίνει φως να σε τυφλώσει αλλά θα σε αγκαλιάσει με ό,τι έχει ανάγκη η ψυχή σου..

Εκείνον που όταν κλαις, δεν θα σου πει “μην κλαις” αλλά “έλα να σε πάρω αγκαλιά να κλάψεις”..

Εκείνον που η τελειότητά σου είναι τα ανάκατα μαλλιά σου, το απροβάριστο χαμόγελό σου και το άβαφο πρόσωπό σου..

Εκείνον που η κάθε μέρα, όσο καλή ή κακή κι αν είναι, όσο εύκολη ή δύσκολη.. ακόμα κι αν στη διάρκειά της έχετε τσακωθεί, θα τελειώνει με ένα “σ’αγαπώ και σήμερα..”

Εκείνον τον έναν που στα χέρια του θα γίνεσαι το κοριτσάκι του και ελεύθερα θα του ανήκεις..

Εκείνον που δεν θα μετρήσει το χρόνο, την απόσταση και τα εμπόδια για να σταθεί μαζί σου, όπως εσείς οι δυο ορίζετε το “μαζί”..

Εκείνον τον άνθρωπο.. μην τον αφήσεις να φύγει.

Μην τον θυσιάσεις σε έναν εγωισμό.

Μην τον πουλήσεις.

Είναι εκείνος που ακόμα κι αν η ζωή σου δεν μοιάζει με παραμύθι, στα μάτια του, θα είσαι πάντα η πριγκίπισσά ΤΟΥ.

Για εκείνον.. έτσι απλά.

πηγή : loveletters.gr