Μπορεί η Ινδία να είναι μια από τις μεγαλύτερες ανερχόμενες χώρες, αλλά η φτώχεια είναι μέχρι και σήμερα μάστιγα για τη σωματική και ψυχική υγεία των πολιτών. Εκατομμύρια άνθρωποι και κυρίως παιδιά βασανίζονται από την έλλειψη τροφίμων και καθώς η Ινδία αστικοποιείται όλο και πιο ραγδαία, ο υποσιτισμός είναι ένα μεγάλο κοινωνικό και περιβαλλοντικό πρόβλημα.
Αυτό ήταν που κινητοποίησε τον καθηγητή πληροφορικής Chandra Sekhar Kundu από το Αsansol να αναλάβει δράση. Ο δάσκαλος αυτός έχει ιδρύσει έναν οργανισμό που ονομάζεται FEED. Με μια ομάδα φοιτητών συγκεντρώνει το φαγητό που έχει περισσέψει από διάφορες μονάδες και το διανέμει σε παιδιά και ηλικιωμένους.
Μάλιστα, έχει αρχίσει με την ομάδα του να συλλέγει φαγητό και τρόφιμα από εστιατόρια, καφετέριες και ξενοδοχεία αρκετές φορές την εβδομάδα.
Με αυτόν τον τρόπο, ο Chandra Sekhar Kundu και η ομάδα του FEED όχι μόνο κατάφεραν να μειώσουν τον όγκο των απορριμάτων που μαστίζει την Ινδία, αλλά και να ταΐσουν τον κόσμο που ζει στα όρια της φτώχειας.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Credit: Facebook/Chandra Sekhar Kundu
Του είχε κάνει μεγάλη εντύπωση πόσος μεγάλος ήταν ο όγκος απορριμάτων μόνο του κυλικείου του πανεπιστημίου του, κι αφού μίλησε με το προσωπικό, ανακάλυψε ότι αυτή ήταν η πάγια τακτική όλων των ξενοδοχείων και εστιατορίων στην Ινδία. Για αρχή, κατάφερε να διδάξει στους ίδιους τους μαθητές του να κάνουν καλή διαχείριση των τροφίμων τους, αλλά και να προσέχουν τον όγκο των απορριμάτων τους κι ύστερα η ιδέα του άρχισε να επεκτείνεται στις επιχειρήσεις που τροφοδοτούσαν τα σκουπίδια με τόνους αχρησιμοποίητου φαγητού.
Credit: Facebook/Chandra Sekhar Kundu
Η έρευνα που έκανε σχετικά με το φαγητό που κατέληγε σε κάδους αχρήστων τον άφησε άναυδο.
“Περίπου 22,000 τόνοι δημητριακών και σιτηρών έχουν καταλήξει στα σκουπίδια τα περασμένα 2 χρόνια. Μια ποσότητα αρκετή για να θρέψει τόσα παιδιά…” λέει ο Chandra.
Ανακάλυψε πως η κυβέρνηση είχε πουλήσει τις αποθήκες τροφίμων σε ιδιώτες και έτσι η φθορά των τροφών είχε μειωθεί αρκετά, αλλά οι εγκαταστάσεις εξακολουθούσαν να έχουν προβλήματα σχετικά με την υγιεινή και την αποθήκευση και πολλά από τα τρόφιμα κατέληγαν στα σκουπίδια.
Αντί λοιπόν να βασιστεί στη γραφειοκρατία προκειμένουν να λύσει το πρόβλημα, ανέλαβε δράση ο ίδιος και μάλιστα ουσιαστικά.
“Έχουμε το δικαίωμα να τρώμε κι όχι να σπαταλάμε. Επίσης, ενώ είναι δύσκολο να παρέχουμε τρόφιμα σε όλους, μπορούμε όμως να προσπαθήσουμε να βοηθήσουμε όσο πιο πολύ κόσμο μπορούμε. Έτσι ξεκίνησα την πρωτοβουλία μαζί με τους μαθητές μου το 2015.”
Credit: Facebook/Chandra Sekhar Kundu
Ο Kundu και η ομάδα του άρχισαν να επικοινωνούν με τους ιδιοκτήτες των τοπικών κυλικείων για να τους πείσουν να ελέγχουν την απόρριψη των τροφίμων που ήταν ακόμα σε καλή κατάσταση και μάλιστα γύρισαν κι ένα ντοκιμαντέρ που έκανε την πρωτοβουλία τους ακόμα πιο γνωστή στο ευρύ κοινό.
Ο Kundu επικεντρώθηκε στα εκπαιδευτικά ιδρύματα, κολέγια και πανεπιστήμια που θα έπρεπε να αρχίσουν να μειώνουν την απόρριψη τροφίμων.
Credit: Facebook/Chandra Sekhar Kundu
“Εκτός από τη μείωση των εξόδων για τρόφιμα, τέτοιες πρωτοβουλίες μειώνουν και τα έξοδα της συγκέντρωσης απορριμάτων, αφού λιγότερα απορρίματα σημαίνει και πιο οικονομική απόρριψή τους. Η κοινωνική ευθύνη που αναλαμβάνουν όλοι όσοι εμπλέκονται σε αυτή την πρωτοβουλία τους κάνει καλύτερα άτομα, με πίστη στην κοινωνική συνοχή και την αίσθηση της αδελφοσύνης. Είναι απαραίτητο όμως να το συνειδητοποιήσουν όλοι οι εμπλεκόμενοι στην εκπαίδευση και τη διοίκηση των πανεπιστημίων για να προχωρήσουμε σε αληθινή αλλαγή,” δήλωσε ο Kundu.
Μια τηλεφωνική γραμμή πλέον είναι διαθέσιμη ώστε αν κάποιος από τον κόσμο επιθυμεί να συνεισφέρει, να μπορεί να το κάνει για τις κοινότητες που έχουν ανάγκη σε τρόφιμα.
Ο δάσκαλος έχει αποτελέσει έμπνευση και καλό παράδειγμα για άλλες σχολές στη Βεγγάλη, όπως το Ινστιτούτο Τεχνολογίας της Kharagpur.
Η μεγαλύτερη πρόκληση που έχει η ομάδα να αντιμετωπίσει είναι ο χρόνος. Πρέπει τα τρόφιμα να φτάσουν στην ώρα τους εκεί που υπάρχει ανάγκη προτού χαλάσουν.
Photograph by: Arup Sarkar
Ο Kundu λέει επίσης ότι ένα τεράστιο όφελος αυτής της αποστολής είναι ότι προσφέρει πολλά στις οικογένειες που δεν έχουν αρκετό φαγητό και αναγκάζονται να στέλνουν ακόμα και τα παιδιά τους να ζητιανεύουν. Με την κατάλληλη διαχείριση όμως των υπαρχόντων πόρων κάθε ένα από αυτά τα παιδιά θα έχει τη δυνατότητα να ζει σαν παιδί και να πηγαίνει σχολείο.
Ο Kundu σχεδιάζει να μαζέψει χρήματα για να φτιάξει σχολείο για αυτά τα παιδιά. Το μήνυμα που μοιράζεται με το λαό της Ινδίας είναι το εξής “Ας μην ντρεπόμαστε για το φαγητό που πετάμε. Αν αναγνωρίσουμε το πρόβλημα θα μπορούμε να ξεκινήσουμε να ψάχνουμε για λύσεις.”
πηγή : diaforetiko
