Όλα ξεκινούν από μέσα μας!
Αυτή τη συμβουλή εχω συγκρατήσει από την μητέρα μου.
Αυτή τη συμβουλή, που ήρθε σαν κεραυνός στην ζωή μου, ένα θερινό απόγευμα, καθώς πίναμε αντικρυστά τον καφέ μας. Η μαμά μου… Ήθελα να γράψω ένα κείμενο ερwτικού περιεχομένου, αλλά τελικά συνειδητοποίησα πως ήθελα περισσότερο να γράψω για εκείνη!
Εκείνη που τόσο πολύ της μοιάζω εμφανισιακά και που από παιδί παλεύω να αποφύγω τυχόν ομοιότητες και στον χαρακτήρα, όχι γιατί δε θέλω να της μοιάζω, αλλά γιατί κάποιες στιγμές νιώθω πως δεν είμαι κάτι πρωτότυπο, μα πιστό αντίγραφό της.
Είναι εκείνη λοιπόν, που στερήθηκε τα πάντα για να μας φροντίσει, να μας αναθρέψει και που σε κάθε της επιλογή την απογοητεύουμε. Άντεξε τα χτυπήματά μας, καθάρισε τις πληγές μας, ξαγρύπνησε δίπλα μας για να καταλαγιάσει κάθε μας φόβο κι ανησυχία.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Μετρούσε μαζί μας κάθε σημάδι και καημό και πάντα, μα πάντα, οι συμβουλές της ήταν αντικειμενικές, η διαίσθησή της αληθινή και το προαίσθημά της… εγκυρότατο!! Δεν ξέρω πόσο αλλάζει τη ζωή μιας γυναίκας η μητρότητα, αλλά ξέρω πως στο σπίτι μου έχω μια γυναίκα που σίγουρα θα επαναλάμβανε κάθε λάθος της επιλογή, μόνο και μόνο για να μας ξαναγεννούσε και να μας ξαναμεγάλωνε. Ξέρω πως θα ρίσκαρε ξανά και ξανά τον προσωπικό της χρόνο, μόνο και μονο για να τον αναλώσει δίπλα στα παιδιά της. Η μάνα μου… άγρυπνος φρουρός στα βήματα των παιδιών της.
Η μάνα μου…
Μια μάνα από τις λίγες! Και φτάσαμε σιγά -σιγά στο σήμερα, όπου η μικρή της κόρη έγινε κι εκείνη μία υπέροχη μαμά και η μεγάλη της προσπαθεί να βρει ακόμα τον εαυτό της. Μην αναρωτηθείτε ποια απ’ τις δύο είμαι εγώ ,γιατί νομίζω πως ο τρόπος γραφής μου τα μαρτυράει όλα. Αν γράφω σήμερα για εκείνη, δεν είναι γιατί θέλω να την ευχαριστήσω για όσα έχει κάνει για εμάς, ούτε γιατί θέλω να της εκφράσω την αγάπη μου.
Αν γράφω σημερα για εκείνη, είναι επειδή θέλω οι νέες μητέρες να της μοιάσουν και να γίνουν σαν εκείνη. Να είναι πάντα ο φάρος στα σκοτάδια των παιδιών τους, σαν εκείνη. Να είναι η καλύτερή τους φίλη, σαν εκείνη. Να είναι αντικειμενικές, σαν εκείνη. Να τα στηρίζουν σε κάθε τους επιλογή, σαν εκείνη.
Να τα συμβουλεύουν -αλλά να μην τα κρίνουν- όπως ακριβώς έκανε εκείνη. Εκείνη η γυναίκα, η σύζυγος, η μάνα, που παραμέλησε όποια άλλη ανάγκη κι αν είχε, για να σταθεί στον άντρα της και στα παιδιά της.
Εκείνη που μας αγάπησε και τους τρεις, περισσότερο κι απ’ τον ίδιο της τον εαυτό! Μάνα, αν περισσεύει κάτι να σου πω τώρα που πια τριανταρισα, είναι πως σε θαυμάζω!
Αν περισσεύει κάτι να σου πω, είναι πως χίλιες ζωές κι αν ζούσα, πάλι από εσένα θα ήθελα να γεννηθώ και πάλι από εσένα θα επέλεγα να μεγαλώσω! Αν περισσεύει κάτι να σου πω, είναι ένα συγγνώμη που δεν ανταποκρίθηκα στα όνειρά σου και στις προσδοκίες σου, αλλά σ’ ευχαριστώ που ποτέ δε με απογοήτευσες εσύ και που μέχρι και τώρα -όσο δύσκολη κι αν είναι η ζωή μας-εξακολουθείς να με στηρίζεις και να σέβεσαι τις επιλογές μου!
Μάνα μου…
Της Μαρίας Σμυρνιωτάκη.
πηγή : anapnoes
