Fumara.gr
ΨΥΧΟΛΟΓΙΑ

Κανένας χρόνος δε γιατρεύει αν δεν έχεις δύναμη κι ελπίδα.

Ακολουθήστε μας στο GOOGLE NEWS και FACEBOOK

Συγκατοικείς με μία πύρινη γροθιά μέσα στα στήθη σου, ένα φλεγόμενο κύμα που μαστιγώνει τα βράχια της γερής σου λογικής.

Ένα ηφαίστειο φιλοξενείς μέσα σου.

Η λάβα έρχεται ακάλεστη και λιώνει στο πέρασμά της όσα λουλούδια πρόλαβαν να φυτρώσουν στο χορτάρι σου.

Τίποτα δεν επιβιώνει στο πέρασμά της και κουρνιασμένος μέσα στις στάχτες προσπαθείς να καταλάβεις τι απέμεινε δικό σου. Όταν ζεις με ένα ηφαίστειο μέσα σου τίποτα δεν μπορεί να παραμείνει δικό σου για πολύ.

Οι χαρές σου είναι φευγαλέες. Μπορεί καν να μην τις αναγνώρισες και υπό την σκιά του μεγάλου σου ηφαιστείου να μην τις έφτασε το βλέμμα σου. Και αν για λίγο έζησαν μέσα σου, η λάβα ήρθε να τις αφανίσει ξανά. Βλέπεις, υπάρχουν πράγματι άνθρωποι που δε θέλουν να επιλέξουν την ευτυχία και ας μην το ξέρουν.

ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ

Ακόμη και αν τα συνθετικά της της δίνουν την σημασία της καλής τύχης , εγώ δεν την φαντάζομαι έτσι.
Δεν είναι ο ευτυχισμένος αυτός που έχει πάντοτε μία καλή τύχη.

Δυσάρεστα πράγματα θα συμβούν και τύχη δεν θα είναι τόσο ευγενική μαζί σου. Όσον αφορά την ευτυχία πιστεύω πως συνδέεται με την καλή ματιά. Προς τα μέσα. Στο μέσα το δικό σου και των άλλων. Προς τα έξω. Σε ό, τι υπάρχει γύρω σου.

Μπορείς να επιλέξεις να βλέπεις την ασχήμια στο κάθε τι, μπορείς όμως να επιλέξεις να βλέπεις την ομορφιά. Προσπάθησα να φτιάξω τον κήπο μου θα μου πεις και εκείνο το ηφαίστειο έκαψε κάθε λουλούδι που μπόρεσα να φυτρώσω. Και θα σου πω πως υπάρχουν άνθρωποι που επιλέγουν να συντηρούν το ηφαίστειο τους. Γιατί; Tους παρέχει μία ασφάλεια.

Αν πάψει να υπάρχει τότε δεν θα υπάρχει καμία δικαιολογία για να μην βγουν εκεί έξω και να ζήσουν, να εμπιστευτούν ξανά και αυτό μπορεί να είναι τρομακτικό. Αν κοιτούσες την λάβα σαν να ήταν νερό ίσως να κολυμπούσες μέσα στην θάλασσα μιας κάθαρσης που έχεις τόσο ανάγκη. Αυτό το ηφαίστειο είναι η θλίψη, ο θυμός, ο φόβος που άφησαν πίσω τους άνθρωποι και γεγονότα. Και σκέφτεσαι: Γιατί σε εμένα;

Όχι σε σένα, σε όλους.

Σε άλλο τομέα, με άλλη μορφή, όλοι κουβαλάμε το ίδιο σκοτάδι. Όμως, η εσωτερική ματιά του καθενός επιλέγει τι θα κάνει με αυτή την λάβα που του κληροδότησε η ζωή. Ίσως να έχεις πιστέψει πως σου αξίζει να καίγεσαι.

Ίσως να είναι η μοναδική λύση να καίγεσαι συνεχώς, για να μην καείς ξανά δίχως να το περιμένεις. Ο μόνος δρόμος για να κάνεις την λάβα νερό είναι να πιστέψεις πως τίποτα δεν συνέβη για να σε κάψει.

Τίποτα δεν συνέβη για να σε ξεράνει και να αφαιρέσει την ζωντάνια από τα κλαδιά σου. Η ελπίδα είναι δική σου. Όσο και αν την ακούμπησες σε άλλες υπάρξεις που χάθηκαν, δεν χάθηκε μαζί τους. Πάντα μπορείς να την πάρεις πίσω.

Δες τη λάβα σαν νερό και εσύ ένα λουλούδι που όλο και αναπτύσσεσαι χάρη σε αυτό. Όλο και δυναμώνεις τις ρίζες σου. Μπορείς να παραμείνεις οργισμένος αν αυτό επιλέξεις. Δεν θα σε γιατρέψει ο χρόνος αν στο πέρασμά του την ίδια ματιά κρατήσεις.

Τη ματιά σε ό ,τι φέρει η ζωή, στους ανθρώπους, στην αγάπη, την εμπιστοσύνη, το καινούργιο, το παλιό.

Πιστεύεις φιλοξενείς μια τίγρη μέσα σου που θα σε κατασπαράξει μα προσπάθησες αλήθεια να την χαϊδέψεις; H έτρεξες μακριά της πολεμώντας την με όπλα και την πλήγωσες κάνοντάς την πιο άγρια;

Η θάλασσα μιας κάθαρσης σε περιμένει και μέσα στην θάλασσα καμιά φωτιά δεν μπόρεσε ποτέ να πλησιάσει.

Και πως θα αλλάξεις την ματιά σου;

Θα βρεις τον τρόπο. Πιστεύω σε σένα.

Της Ανθής Κατερίνη.

πηγή : anapnoes